Golden Gates - Sons of Crom

All my debts are settled

I am even with my gods

I am one with the universe

Ascending from my body

I see all the shades of my spirit

I am one with silence (silence…)

(Ah…)

Looking back on my past

All I left behind is death

All I’m left with is pride

Have I reached the end?

Will I ever be accepted… among the old ones?

(The old ones)

(Hear echoing from beyond those Golden Gates)

(The deep voices of warriors who have found their fate)

(See shining with golden rays like a thousand suns)

(The glory and pure radiance of fallen sons…)

(Come!)

Now as I stand here before the wide-open gates

I, I feel the need to carry on

This is not the end of my path

I am not done

Something beckons me and every part of me is drawn toward it

My restless soul yearns for me to follow its call

And so I will

Sometimes fate is shrouded in a veil of mystery

Mine has always been clear — I see it now

The mountain calls and I shall answer

Al mijn schulden zijn afgewikkeld

Ik ben zelfs bij mijn goden

Ik ben één met het universum

Opstijgend uit mijn lichaam

Ik zie alle tinten van mijn geest

Ik ben één met stilte (stilte...)

(Ah…)

Terugkijkend op mijn verleden

Het enige wat ik achterliet is de dood

Het enige wat ik overhoud is trots

Heb ik het einde bereikt?

Zal ik ooit worden geaccepteerd ... tussen de ouden?

(De ouden)

(Hoor echo van voorbij die Golden Gates)

(De diepe stemmen van krijgers die hun lot hebben gevonden)

(Zie schijnen met gouden stralen als duizend zonnen)

(De glorie en pure uitstraling van gevallen zonen...)

(Komen!)

Nu ik hier voor de wijd openstaande poorten sta

Ik, ik voel de behoefte om door te gaan

Dit is niet het einde van mijn pad

Ik ben niet klaar

Iets wenkt me en elk deel van mij wordt ernaartoe getrokken

Mijn rusteloze ziel verlangt ernaar dat ik zijn roep volg

En dus zal ik

Soms is het lot gehuld in een sluier van mysterie

De mijne is altijd duidelijk geweest — ik zie het nu

De berg roept en ik zal antwoorden