Godchild - Sonny Landreth

Drawn to the light like a moth to a flame

He saw the columns from the bayou, that dark and muddy drain

In the belly of the mansion, he swallowed a prayer

Then like the shadows on the Teche, he went a creeping up the stairs

Was that the murmur of voices or just a mournful wind?

It was strangely familiar, so he leaned to listen in

As if old conversations still lingered up there

With the smoke of spirit candles swirling in the air

Godchild, what makes you roam

Through the cracks in time and the walls of this home?

Godchild, don’t you know?

You are caught between worlds

Let go and return to the fold

Nothing of this earth had prepared him at all

For his reflection in a window with all that he saw

Suddenly upon him, it’s a scene from the past

Then like a sigh on a mirror, it melts into the glass

Godchild, what makes you roam

Through the cracks in time and the walls of this home?

Godchild, don’t you know?

You are caught between worlds

Let go and return to the fold

In the thicket, twiney fingers slapped at his retreat

When it struck him to ask, «Am I the dreamer or the dream?»

'Twas the burning question that made him turn back

And he was yearning for a sign when he froze in his tracks

Through the fog, the old mansion was paled in the dark

Like a face in the moonlight brooding over the marsh

That window was a glimmer against a deepening night

He saw it blinking like a signal with the winking of an eye

Godchild, what makes you roam

Through the cracks in time and the walls of this home?

Godchild, don’t you know?

You are caught between worlds

Let go and return to the fold

Naar het licht aangetrokken als een mot naar een vlam

Hij zag de zuilen van de bayou, die donkere en modderige afvoer

In de buik van het landhuis slikte hij een gebed in

Toen, net als de schaduwen op de Teche, kroop hij de trap op

Was dat het geruis van stemmen of gewoon een treurige wind?

Het was vreemd bekend, dus hij leunde om te luisteren

Alsof oude gesprekken daar nog steeds bleven hangen

Met de rook van geestkaarsen die in de lucht wervelen

Peetkind, wat laat je ronddwalen

Door de kieren in de tijd en de muren van dit huis?

Peetkind, weet je dat niet?

Je zit gevangen tussen werelden

Laat los en keer terug naar de vouw

Niets van deze aarde had hem helemaal voorbereid

Voor zijn spiegelbeeld in een raam met alles wat hij zag

Plotseling is het een scène uit het verleden

Dan smelt het als een zucht op een spiegel in het glas

Peetkind, wat laat je ronddwalen

Door de kieren in de tijd en de muren van dit huis?

Peetkind, weet je dat niet?

Je zit gevangen tussen werelden

Laat los en keer terug naar de vouw

In het struikgewas sloegen twijnende vingers op zijn terugtocht

Toen het hem opviel om te vragen: "Ben ik de dromer of de droom?"

'Het was de brandende vraag die hem deed omkeren'

En hij verlangde naar een teken toen hij bevroor in zijn sporen

Door de mist was het oude herenhuis verbleekt in het donker

Als een gezicht in het maanlicht, broedend over het moeras

Dat raam was een glimp tegen een dieper wordende nacht

Hij zag het knipperen als een signaal in een oogwenk

Peetkind, wat laat je ronddwalen

Door de kieren in de tijd en de muren van dit huis?

Peetkind, weet je dat niet?

Je zit gevangen tussen werelden

Laat los en keer terug naar de vouw