Under Your Tree - Sonata Arctica

The leaves they fall

Upon the day that makes a memory

Those pleading eyes

Echoing, silently in me

The final nights

I guard her sleep, I can do without

The fears down deep

There’s nothing good in this morning…

Oh, and I know…

Invested feelings in the one I would outlast

My little friend is getting tired, fading fast…

Did not want to see the signs of the dimming flame

I need to have more time

No, I don’t want to let you go

Tonight I fear I’ll say goodbye to my little friend

Don’t want to let you go…

The warmest heart I’ve found

I lower into the ground

My tears, forever with you

Resting under your tree

You have always loved this place

It now belongs to you…

I need to set you free

And go on alone

One day in my feeble timeline

You gave me your heart and stole mine

Tomorrows came too fast for me

To hear your slow, silent goodbye…

The kindest heart I’ve found

I lowered into the ground

Your smile kept me alive

Back when the skies were still

You always liked this place

Now sleep under the tree

I planted here the day

When you were born

I should’ve been ready, seen the nearing end

My little old friend, a child

That day I had to say goodbye and turn the bend

But I’ll never let go

De bladeren die ze vallen

Op de dag die een herinnering maakt

Die smekende ogen

In stilte echoënd in mij

De laatste nachten

Ik bewaak haar slaap, ik kan wel zonder

De angsten diep

Er is niets goeds aan deze ochtend...

Oh, en ik weet...

Geïnvesteerde gevoelens in degene die ik zou overleven

Mijn kleine vriend wordt moe, vervaagt snel...

Wilde de tekenen van de dimmende vlam niet zien

Ik heb meer tijd nodig

Nee, ik wil je niet laten gaan

Vanavond vrees ik dat ik afscheid zal nemen van mijn kleine vriend

Ik wil je niet laten gaan...

Het warmste hart dat ik heb gevonden

Ik laat me in de grond zakken

Mijn tranen, voor altijd bij jou

Rusten onder je boom

Je hebt altijd van deze plek gehouden

Het is nu van jou...

Ik moet je bevrijden

En ga alleen verder

Een dag in mijn zwakke tijdlijn

Je gaf me je hart en stal het mijne

Morgen kwam te snel voor mij

Om je langzame, stille afscheid te horen...

Het liefste hart dat ik heb gevonden

Ik liet me in de grond zakken

Je glimlach hield me in leven

Toen de lucht nog stil was

Je vond deze plek altijd leuk

Nu slapen onder de boom

Ik heb hier vandaag geplant

Toen je werd geboren

Ik had klaar moeten zijn, gezien het naderende einde

Mijn kleine oude vriend, een kind

Die dag moest ik afscheid nemen en de bocht om

Maar ik zal nooit loslaten