The Ruins Of My Life - Sonata Arctica

The land was then young, I was fighting for it like everyone.

Ready to die for the cause, for my King, for my Lord.

You were my reason to live, to fight another day.

You were the only one for me, and you were only for me.

Another year I would be gone.

The war was leading us so far apart.

I built a house to keep you there.

Waiting for me, waiting…

No one remembers my face nor my name,

In a dream, I’d stay here forever.

Headstone on my grave, words carved in vain…

All these wounds only heal when I’m home.

The Taste of their blood in my mouth, and the scent of victory.

Scarred my soul for life, this man was not me.

Love is a game for the weak to play, they said.

I loved and love made me many times stronger.

Another year I would be gone.

The war was leading us so far apart.

I built a house to keep you there.

Waiting for me, waiting…

No one remembers my face nor my name,

In a dream, I’d stay here forever.

Headstone on my grave, words carved in vain…

All these wounds only heal when I’m home.

«Everything ends… Everything dies…

Now I know the Legends only lived in his lies»

My long and winding road, river and trees by the hills we lived on.

The ruins of my life I find, a signet ring on the ashes, I know my Lord

betrayed me,

my reason to live was taken away.

I carry my loved one to the hills we loved, for the last time…

I close your eyes, kiss you goodbye.

The only one who ever loved me.

I’m crushed inside, darling, my life… It shall end here.

Headstone on your grave, words carved in vain… Now the darkness covers me…

Het land was toen jong, ik vocht ervoor zoals iedereen.

Klaar om te sterven voor de zaak, voor mijn Koning, voor mijn Heer.

Jij was mijn reden om te leven, om nog een dag te vechten.

Je was de enige voor mij, en je was alleen voor mij.

Nog een jaar zou ik weg zijn.

De oorlog leidde ons zo ver uit elkaar.

Ik heb een huis gebouwd om je daar te houden.

Wachtend op mij, wachtend...

Niemand herinnert zich mijn gezicht of mijn naam,

In een droom zou ik hier voor altijd blijven.

Grafsteen op mijn graf, woorden tevergeefs gebeeldhouwd...

Al deze wonden genezen alleen als ik thuis ben.

De smaak van hun bloed in mijn mond en de geur van overwinning.

Met littekens op mijn ziel voor het leven, deze man was ik niet.

Liefde is een spel voor de zwakken om te spelen, zeiden ze.

Ik hield van en liefde heeft me vele malen sterker gemaakt.

Nog een jaar zou ik weg zijn.

De oorlog leidde ons zo ver uit elkaar.

Ik heb een huis gebouwd om je daar te houden.

Wachtend op mij, wachtend...

Niemand herinnert zich mijn gezicht of mijn naam,

In een droom zou ik hier voor altijd blijven.

Grafsteen op mijn graf, woorden tevergeefs gebeeldhouwd...

Al deze wonden genezen alleen als ik thuis ben.

«Alles eindigt... Alles sterft...

Nu weet ik dat de Legends alleen in zijn leugens leefden»

Mijn lange en bochtige weg, rivier en bomen bij de heuvels waarop we leefden.

De ruïnes van mijn leven vind ik, een zegelring op de as, ik ken mijn Heer

hebben me bedrogen,

mijn reden om te leven werd weggenomen.

Ik draag mijn geliefde naar de heuvels waar we van hielden, voor de laatste keer...

Ik sluit je ogen, kus je vaarwel.

De enige die ooit van me heeft gehouden.

Ik ben verpletterd van binnen, schat, mijn leven... Hier zal het eindigen.

Grafsteen op je graf, woorden tevergeefs gebeeldhouwd... Nu bedekt de duisternis me...