Deathaura - Sonata Arctica

«Remember when I told you how my Kin is different in some ways?

And how you should not fall in love

With someone like me, anyway…

Between the lines, people see signs

When they feel the sear, every day’s fear…

And one night their torches

Find the girl without a name…

And the one who has her

Love is no more safe…»

«And until I get my peace I’m but a shade…»

The sun lit the White Mountain’s snow covered peaks,

There I see you, amongst the good people, suffering…

«She is the One, the unwanted, decidedly so,

'Cause she makes our children cry.

It’s a fact, she is exactly that!

A harbinger of death from the world of Witchcraft,

And she’s feeding them cakes and her ale to this innocent boy,

And her magic brings dismay…»

«I hear her in the wind, the bane of our town

Come with me, father, I’m to expose a heathen»

In my home town

No one’s safe now

Young love’s been forbidden

For five-fold kisses, my only love had to die…

«Your crops are all flourishing, so what’s the catch?

I know what you are, the new evil unhatched…

As sure as the dawn, they will hear what I know,

And recognize you, and you’ll be cleansed too…»

For the good, trusting people in town,

In their fear stricken hearts,

Seeing skyclad’s a sign like the Deathaura,

Every night, so painful’s the memory of love in the dark.

One wheel of the year ends their short lives in fear

«I hear her in the wind, the bane of our town.

Come with me, oh, father the heathen is exposed.»

In the age of burning times, you saved my life

… The blaze grew ever higher.

I was your Cunning Man… hiding in the light,

Now your land shall go sour…

Your own fears will destroy everything

Envy consumes all, and «thou shall not…»

Though it hurts, I must tell you

«I am truly the One

… Behind it all…»

In the hands of time we all will die

The dead of night will devour your child…

The creation o' beliefs you’ve been fed

The fear, the unknown, the poison loved by death.

In the cool of the night air

Flames purify minds, where

Almost anyone could be the next…

«Unless morning finds all of them somehow hexed…»

«I remember how you told me,

Your kin’s different, on that sunny day?»

«You made me smile,

'Cause I was just about to say the same thing…»

So deeply entwined, love of a lifetime…

But they paid someone to say their torment has a name

And after all these years we get to be together for all eternity…

«Weet je nog dat ik je vertelde hoe mijn familie in sommige opzichten anders is?

En hoe je niet verliefd moet worden

Met iemand zoals ik, in ieder geval...

Tussen de regels zien mensen tekens

Als ze de schroei voelen, de angst van elke dag...

En op een nacht hun fakkels

Vind het meisje zonder naam...

En degene die haar heeft

Liefde is niet meer veilig...»

«En totdat ik mijn vrede krijg, ben ik maar een schaduw…»

De zon verlichtte de met sneeuw bedekte toppen van de Witte Berg,

Daar zie ik je, tussen de goede mensen, lijdend...

«Zij is de Ene, de ongewenste, beslist zo,

Omdat ze onze kinderen aan het huilen maakt.

Het is een feit, dat is ze precies!

Een voorbode van de dood uit de wereld van hekserij,

En ze geeft ze taarten en haar bier aan deze onschuldige jongen,

En haar magie brengt ontzetting...»

"Ik hoor haar in de wind, de vloek van onze stad"

Kom met me mee, vader, ik moet een heiden ontmaskeren»

In mijn thuisstad

Niemand is nu veilig

Jonge liefde is verboden

Voor vijfvoudige kussen moest mijn enige liefde sterven...

«Uw gewassen bloeien allemaal, dus wat is het addertje?

Ik weet wat je bent, het nieuwe kwaad dat nog niet is uitgebroed...

Zo zeker als de dageraad zullen ze horen wat ik weet,

En herken u, en u zult ook gereinigd worden...»

Voor de goede, vertrouwende mensen in de stad,

In hun door angst geslagen harten,

Skyclad zien is een teken zoals de Deathaura,

Elke nacht, zo pijnlijk is de herinnering aan liefde in het donker.

Eén wiel van het jaar beëindigt hun korte leven in angst

«Ik hoor haar in de wind, de vloek van onze stad.

Kom met me mee, o, vader de heiden is ontmaskerd.»

In het tijdperk van brandende tijden heb je mijn leven gered

… De brand werd steeds hoger.

Ik was je sluwe man... verstopt in het licht,

Nu zal je land verzuren...

Je eigen angsten zullen alles vernietigen

Afgunst verteert alles, en "gij zult niet..."

Hoewel het pijn doet, moet ik je zeggen

"Ik ben echt de Ene"

… Achter dit alles…»

In de handen van de tijd zullen we allemaal sterven

Het holst van de nacht zal je kind verslinden...

De creatie van overtuigingen die je hebt gekregen

De angst, het onbekende, het gif waar de dood van houdt.

In de koelte van de nachtlucht

Vlammen zuiveren de geest, waar?

Bijna iedereen zou de volgende kunnen zijn...

«Tenzij de ochtend ze allemaal op de een of andere manier behekst vindt...»

«Ik herinner me hoe je me vertelde,

Je familie is anders, op die zonnige dag?»

"Jij maakte mij aan het lachen,

Omdat ik net hetzelfde wilde zeggen...»

Zo diep verweven, liefde van je leven...

Maar ze betaalden iemand om te zeggen dat hun kwelling een naam heeft

En na al die jaren kunnen we voor eeuwig samen zijn...