Caleb - Sonata Arctica

«There is a man in this world

Who has never smiled

You may know his tragedy

The later years, by heart

In the beginning

There was a mother, father and a child

A troubled little silent boy

Whose life they were to destroy

Known to us from this day

On like his father, Caleb.»

His mother came up with such a clever way to save the day with a little white

lie

He thinks he missed the point back then, but now he’s grown to understand it,

in a way

«Father said „I'm sorry“ only once, as I remember»

«The words weren’t meant to hurt, only destroy you, my stupid son…»

One person can make a difference, sometimes…

Just turn his head when the kid is still and has a weak neck

Smiled at his funeral, «happy you’re dead.»

All his solutions, it seemed, were only problems in disguise

Glueing on his drinkin' face, got ready to erase another day…

Mother was yet confident, although they had it tight, taught her son

At the end of every tunnel’s a little light

It wasn’t a lie, it was her hope, that everything would be fine one day

«He can fulfill his every dream, I’m happy as long as he’s not.»

«I hate it and fear can’t face it

The child is not right, he’s my greatest shame»

Go out, create thunder, and stand right under

That old apple tree

Where dead snakes let him feed on those

Lost hopes, all those kind words could hurt him even more, now

Somehow, lost one more way back home

Out on the lake, he rows towards a monster he should’ve been running away from,

years ago

The past had made him blind to the way he’d turned the pain into a way of life

Followed his father, tucked him in, Caleb knows the trade

He’s the portrait of a man his mother drew to hate forever

She was a beast, a deadly saint, wrong in many ways

Wanted to keep up the charade, until the end waltzing together

Over the hills, under the sea

Fighting the will, whole Universe

Why does a man driving a hearse

Live in fear, Gift and a Curse

Taking 'em out, taking 'em all

Shooting the wall, over and out

When nothing moves, all’s well

A decision he can find a way to live with

…and dried up flowers are so beautiful

And it applies to all things living, and dead

For that I serve my time… in my suite in Hell

«Now I ring the bell to tell the world

I’m ready when they bring out the soon to be dead against the wall …»

Oo-oo-ooo

This necessary evil has no heart

Ooo-oo-ooo

Flowers and people he will now enlace

A price he must pay serving a cold

…whatevergod

"Er is een man in deze wereld"

Wie heeft er nog nooit gelachen

Misschien ken je zijn tragedie

De latere jaren, uit het hoofd

In het begin

Er was een moeder, vader en een kind

Een verontruste kleine stille jongen

Wiens leven ze zouden vernietigen?

Vanaf deze dag bij ons bekend

Net als zijn vader, Caleb.»

Zijn moeder bedacht zo'n slimme manier om de dag te redden met een beetje wit

leugen

Hij denkt dat hij het punt toen gemist heeft, maar nu is hij het gaan begrijpen,

op een manier

«Vader zei slechts één keer ‘het spijt me’, zoals ik me herinner»

«De woorden waren niet bedoeld om te kwetsen, alleen om je te vernietigen, mijn stomme zoon...»

Eén persoon kan het verschil maken, soms...

Draai gewoon zijn hoofd als het kind stil is en een zwakke nek heeft

Glimlachte op zijn begrafenis, "gelukkig dat je dood bent."

Al zijn oplossingen, zo leek het, waren slechts vermomde problemen

Lijmde op zijn drinkende gezicht, maakte me klaar om nog een dag te wissen ...

Moeder was nog zelfverzekerd, ook al hadden ze het krap, leerde haar zoon

Aan het einde van elke tunnel is een klein lichtje

Het was geen leugen, het was haar hoop dat op een dag alles goed zou komen

"Hij kan al zijn dromen waarmaken, ik ben gelukkig zolang hij dat niet is."

"Ik haat het en angst kan het niet aan"

Het kind heeft geen gelijk, hij is mijn grootste schande»

Ga naar buiten, creëer donder en sta recht onder

Die oude appelboom

Waar dode slangen hem daarvan laten eten

Verloren hoop, al die vriendelijke woorden zouden hem nu nog meer pijn kunnen doen

Op de een of andere manier nog een weg terug naar huis verloren

Op het meer roeit hij naar een monster waarvoor hij had moeten vluchten,

jaren geleden

Het verleden had hem blind gemaakt voor de manier waarop hij van pijn een manier van leven had gemaakt

Volgde zijn vader, stopte hem in, Caleb kent het vak

Hij is het portret van een man die zijn moeder tekende om voor altijd te haten

Ze was een beest, een dodelijke heilige, in veel opzichten fout

Wilde de poppenkast volhouden, tot het einde samen walsen

Over de heuvels, onder de zee

Vecht tegen de wil, het hele universum

Waarom rijdt een man in een lijkwagen?

Leef in angst, geschenk en een vloek

Ze eruit halen, ze allemaal weghalen

Op de muur schieten, over en uit

Als er niets beweegt, is alles goed

Een beslissing waarmee hij een manier kan vinden om mee te leven

...en opgedroogde bloemen zijn zo mooi

En het is van toepassing op alle dingen die leven en dood zijn

Daarvoor dien ik mijn tijd… in mijn suite in Hell

«Nu bel ik om het de wereld te vertellen»

Ik ben er klaar voor als ze de binnenkort dood tegen de muur brengen...»

Oooo Oooh

Dit noodzakelijke kwaad heeft geen hart

Ooo-oo-ooo

Bloemen en mensen die hij nu zal omwikkelen

Een prijs die hij moet betalen voor het serveren van een verkoudheid

... wat dan ook