Вслед за солнца кругом - Смута

Вслед за солнца кругом, с криком в небеса,

Вслед за птичьей стаей, взором провожая.

Гордость за отчизну в мыслях у меня

Устремилась ввысь, небо разрывая.

Вдаль за кромку леса — великий простор,

Мимо гладей водных и лугов зеленых

Взмыл на крыльях ветра выше черных гор

Вместе с птицей вольной солнцем озаренный.

От степей широких до немых снегов!

Не хватает взора объять просторы.

От морей холодных и до седых лесов

Велика земля моего народа.

Ты в небе гори — великое солнце.

Мы твои сыны.

Волей славянских богов, огнем в небе

Пламя в сердце живет.

Вслед за кругом огненным по сырой земле

Босыми ногами неспешно шагаю.

И следы моих мыслей на земле

Времени река за мной стирает.

Со времен былин голос праотцов

В шепоте листвы уже еле слышен,

Рваной песней ветра правду нам несет

Из глубин веков он устами леса.

Камни серых стен пыльных городов

Надежно укрыли за собой от правды.

Заковав в оковы, затуманив взор,

Утаив от мыслей за пеленой обмана.

Ты в небе гори — великое солнце.

Мы твои сыны.

Волей славянских богов, огнем в небе

Пламя в сердце живет.

De zon volgen, met een kreet naar de hemel,

De zwerm vogels volgen, ze met hun ogen wegjagen.

Trots op het moederland in mijn gedachten

Gehaast, de lucht scheurend.

Ver voorbij de rand van het bos - een grote uitgestrektheid,

Langs het gladde water en de groene weiden

Zweefde op de vleugels van de wind boven de zwarte bergen

Verlicht met de vrije vogel door de zon.

Van brede steppen tot stille sneeuw!

Er is niet genoeg zicht om de open ruimtes te omarmen.

Van koude zeeën tot grijze bossen

Groot is het land van mijn volk.

Je brandt in de lucht - de grote zon.

Wij zijn uw zonen.

Door de wil van de Slavische goden, door vuur in de lucht

De vlam leeft in het hart.

De cirkel van vuur volgen op de vochtige aarde

Ik loop langzaam op blote voeten.

En sporen van mijn gedachten op de grond

De rivier wist de tijd achter me uit.

Uit de tijd van heldendichten de stem van de voorouders

In het gefluister van gebladerte is al nauwelijks hoorbaar,

Een verscheurd lied van de wind brengt ons de waarheid

Uit de diepten der eeuwen is hij de monding van het bos.

Stenen van grijze muren van stoffige steden

Ze verstopten zich betrouwbaar achter hen voor de waarheid.

Geketend in boeien, de ogen vertroebelend,

Verborgen voor gedachten achter een sluier van bedrog.

Je brandt in de lucht - de grote zon.

Wij zijn uw zonen.

Door de wil van de Slavische goden, door vuur in de lucht

De vlam leeft in het hart.