В край родных богов - Смута

Острый нос ладьи

Рассекает волны

До родной земли

Путь наш лежит

Рукавами рек

Да седым морем

От земли чужой

В край родных богов

В мыслях отчий дом

Да тепло огня

В очаге ярко

Пламя горит

На берег вступить

Глаза к солнцу поднять

Да родным местам

Колени преклонить

Языки пламени яркого греют

Алой зарей сквозь окно льется кровь

Мысли о наших свершеньях и бедах

Меня покидают теплом женских рук

Гори наша печаль в угли, в дым ты уходи

Хмельной браги дурман наполняй наши умы

Пожар в наших глазах не унять уже ничем

И за медом льется рассказ слов поток не прекратить

Долог был наш путь

По весне ушли

В поход когда лед

Только сошел

День за днем вперед

Неспешно шли

Взмахами весел

Время текло

За изгибом рек

Города и села

Да калена сталь

Вражьих клинков

Прорубая путь

Острыми мечами

Открывали ход

К древним городам.

Puntige torenneus

Breekt de golven

naar geboorteland

Ons pad ligt

Takken van rivieren

Ja, bij de grijze zee

Uit een vreemd land

Naar het land van inheemse goden

In gedachten aan het huis van de vader

Ja, de warmte van het vuur

Het is helder in de haard

De vlam brandt

Ga de kust binnen

Hef je ogen op naar de zon

Ja tegen inheemse plaatsen

knielen

Tongen van heldere vlammen warm

Scarlet dageraad door het raam bloed stroomt

Gedachten over onze prestaties en problemen

Ze laten me achter met de warmte van vrouwenhanden

Verbrand ons verdriet in de kolen, jij gaat de rook in

Bedwelmd brouwsel dope vullen onze geest

Niets kan het vuur in onze ogen stoppen

En achter de honing vloeit het verhaal van woorden, de stroom stopt niet

Dolog was onze weg

Weg in de lente

Op een wandeling als het ijs

Ben net weg

Dag na dag vooruit

Langzaam gelopen

Met een zwaai van de riemen

De tijd vloeide

Achter de bocht van de rivieren

Steden en dorpen

Ja gehard staal

Vijandelijke messen

een weg banen

Met scherpe zwaarden

opende de weg

Naar de oude steden.