Who's Gonna Take The Blame - Smokey Robinson, The Miracles

We were just kids,

Playin' in the rain,

When you threw a stone,

And you broke a window pane.

You were so afraid,

For what you done,

That I held your hand, little one,

And I wouldn’t let you run.

Then you turned to me with a look of shame,

On your face,

And your eyes asked a question,

Ever so tenderly.

Ohh, who will take the blame?

Who’s gonna bear the shame?

Right then, I knew,

How it always be…

Put the blame…

Put it on me.

Ewwww,

At the age of twelve,

You were a fine young thing.

But I felt much older,

'Cause I had to shoulder,

The trouble you’d bring.

Like the time you pushed Sonny,

And she cried on me With those same big eyes,

You turned and you looked at me, ohhh

Who will take the blame?

Who’s gonna bear the shame?

Right then, I knew,

How it always be…

Put the blame…

Put it on me.

Put it on me…

Put it on me…

Now you’re all grown up,

And you’re running wild.

And they’re surprised,

'Cause all along you seemed,

Like such a sweet child.

And there’s nothing but bad news,

For?

I need.

How you’ve become,

A woman of the street.

They give a million and one reasons why,

But when I analyze it,

I know where the real fault lies.

Ohhh,

Who will take the blame?

Who’s gonna bear the shame?

No doubt about it…

Ewww,

This time rightfully,

Put the blame…

Put it on me.

Who will take the blame?

Who’s gonna bear the shame?

Ewww,

Put the blame…

Put it on me.

Who will take the blame?

Who’s gonna bear the shame?

Put the blame…

Put it on me.

We waren nog maar kinderen,

Spelen in de regen,

Toen je een steen gooide,

En je hebt een ruit gebroken.

Je was zo bang,

Voor wat je hebt gedaan,

Dat ik je hand vasthield, kleintje,

En ik zou je niet laten rennen.

Toen wendde je je tot mij met een blik van schaamte,

Op je gezicht,

En je ogen stelden een vraag,

Ooit zo teder.

Oh, wie krijgt de schuld?

Wie gaat de schande dragen?

Op dat moment wist ik het,

Hoe het altijd is...

Geef de schuld…

Zet het op mij.

ewww,

Op twaalfjarige leeftijd

Je was een goed jong ding.

Maar ik voelde me veel ouder,

'Omdat ik moest schouder,

De problemen die je zou brengen.

Zoals de keer dat je Sonny duwde,

En ze huilde tegen me met diezelfde grote ogen,

Je draaide je om en je keek naar me, ohhh

Wie zal de schuld op zich nemen?

Wie gaat de schande dragen?

Op dat moment wist ik het,

Hoe het altijd is...

Geef de schuld…

Zet het op mij.

Zet het op mij...

Zet het op mij...

Nu ben je helemaal volwassen,

En je loopt wild.

En ze zijn verrast,

Want al die tijd leek je,

Als zo'n lief kind.

En er is niets dan slecht nieuws,

Voor?

Ik heb nodig.

Hoe je bent geworden,

Een vrouw van de straat.

Ze geven een miljoen en één redenen waarom,

Maar als ik het analyseer,

Ik weet waar de echte fout ligt.

Ohh,

Wie zal de schuld op zich nemen?

Wie gaat de schande dragen?

Geen twijfel daarover…

Ewww,

Deze keer terecht

Geef de schuld…

Zet het op mij.

Wie zal de schuld op zich nemen?

Wie gaat de schande dragen?

Ewww,

Geef de schuld…

Zet het op mij.

Wie zal de schuld op zich nemen?

Wie gaat de schande dragen?

Geef de schuld…

Zet het op mij.