Monolit - Skogen

Då frusen mark, mot berget svart

Jag går denna natt

Morkret har kommit, vilande tyst

Endast månen skanker sin lyst

Människor har fallit, människor har dött

Blodet har färgat det mesta rött

Få har lyckats att ta sig dit

Till denna svarta monolit

Monolit

Dödens triumf

Monolit

Följ dess kall

Mänskliga pussel, skulpturer av sten

Som vridna fossiler av mänskliga ben

Ingen kan baratta vad som händer här

Ingen har än lämnat dess sfär

Uråldrig ondska, stöpt ur död

Mänskliga offer i överflöd

Svart är färgen, från topp till fot

Ingen nåd när den kräver sitt blot

Monolit

Dödens triumf

Monolit

Följ dess kall

Väl framme, landskapet kargt

Nåt väldigt reser sig, stort och argt

Den breder ut sig, brett upp till skyn

En hårresande, men mäktig syn

Natten är öde, ett mörker komstant

Allt jag hört, blir nu sant

Jag förs in, den tar min själ

Min kropp förtvinar, sakta och väl

Ett med berget, det tog mitt liv

Dödens triumf i en enda giv

Berget kallar ännu en gång

På nytt blod, natten lång

Monolit

Dödens triumf

Monolit

Följ dess kall

Dan bevroren grond, tegen de rots zwart

Ik ga vanavond

De duisternis is gekomen, rustig rustend

Alleen de maan schudt zijn lust

Mensen zijn gevallen, mensen zijn gestorven

Het bloed is grotendeels rood geworden

Weinigen zijn erin geslaagd om daar te komen

Naar deze zwarte monoliet

Monoliet

De triomf van de dood

Monoliet

Volg de kou

Menselijke puzzels, stenen sculpturen

Als verwrongen fossielen van menselijke botten

Niemand kan vechten tegen wat hier gebeurt

Niemand heeft zijn sfeer nog verlaten

Oud kwaad, verdreven uit de dood

Menselijke slachtoffers in overvloed

Zwart is de kleur, van boven naar beneden

Geen genade wanneer het zijn smet eist

Monoliet

De triomf van de dood

Monoliet

Volg de kou

Eenmaal daar is het landschap kaal

Iets heel stijgend, groots en boos

Het spreidt zich uit, wijd tot aan de hemel

Een huiveringwekkend maar krachtig gezicht

De nacht is verlaten, een donkere komeet

Alles wat ik hoorde komt nu uit

Ik ben binnengebracht, het kost mijn ziel

Mijn lichaam verdort, langzaam en goed

Eén met de berg, het kostte mijn leven

De triomf van de dood in een enkele give

De berg roept weer

Weer bloed, nacht lang

Monoliet

De triomf van de dood

Monoliet

Volg de kou