Arms & Opinions - Skating Polly

I never knew that we were those people

The kind that people think of as the bad seeds

The kind that make you feel like you’re so lucky

The kind that guilt you out of your fun

Oh, please forget me for my sins

My charming hungriness has got me once again

My father sent me out, he told me what to do

But instead of listening I stuck prickle needles in his shoes

He tried to run, he tried to follow

But just at the sight of the blood he couldn’t run much farther

And I felt bad just for a second

But mainly I was laughing because I just ran away

I just ran away from everything good in my life that was happening

She never knew, and I didn’t try to stop it

She never knew, called me crazy again for the seventh time

She never knew, yeah, this is that deep dark tale

She never knew, well it goes where it goes and it never leaves a trail

He brought me an ice pack for my bruises

But the ice pack proved to be quite useless

Because I didn’t have bumps;

I had cuts

And he shouldn’t try to numb it;

I need a bandage

Oh, please forget me for my sins

My charming hungriness has got me once again

My father sent me out, he told me what to do

But instead of listening, I filled up his cup to the top with glue

He tried to drink, he tried to swallow

But due to the lack of the air his face was turning dark blue

And I felt bad just for a second

But mainly I was laughing because I just brought the day

I just brought the day of everything weird in my life that was mattering

She never knew, well it’s true I could have saved him

She never knew, I just sat there cold-faced for the longest time

She never knew, yeah, this is that kind of tale

She never knew, what I did was my job so it’s not considered betrayal

He took my calls

He called me «vicious»

Told me that my arms and opinions

Were ash and fruitless

Well, if I’m wrong

Go tell your God:

That I’m an illness

A raving sickness

The way we blame

It’s not the same

The way I came

Always a game

Ik heb nooit geweten dat we die mensen waren

Het soort dat mensen beschouwen als de slechte zaden

Het soort dat je het gevoel geeft dat je geluk hebt

Het soort dat je schuldig maakt voor je plezier

Oh, vergeet me alsjeblieft voor mijn zonden

Mijn charmante honger heeft me weer te pakken

Mijn vader stuurde me naar buiten, hij vertelde me wat ik moest doen

Maar in plaats van te luisteren heb ik priknaalden in zijn schoenen gestoken

Hij probeerde te rennen, hij probeerde te volgen

Maar alleen bij het zien van het bloed kon hij niet veel verder rennen

En ik voelde me heel even slecht

Maar ik moest vooral lachen omdat ik net wegliep

Ik ben gewoon weggelopen van al het goede in mijn leven dat er gebeurde

Ze heeft het nooit geweten, en ik heb niet geprobeerd het te stoppen

Ze heeft het nooit geweten, noemde me voor de zevende keer weer gek

Ze heeft het nooit geweten, ja, dit is dat diepe donkere verhaal

Ze heeft nooit geweten, nou, het gaat waar het gaat en het laat nooit een spoor achter

Hij bracht me een ijspak voor mijn blauwe plekken

Maar het ijspak bleek behoorlijk nutteloos te zijn

Omdat ik geen hobbels had;

ik had bezuinigingen

En hij moet niet proberen het te verdoven;

Ik heb een verband nodig

Oh, vergeet me alsjeblieft voor mijn zonden

Mijn charmante honger heeft me weer te pakken

Mijn vader stuurde me naar buiten, hij vertelde me wat ik moest doen

Maar in plaats van te luisteren, vulde ik zijn kopje tot de top met lijm

Hij probeerde te drinken, hij probeerde te slikken

Maar door het gebrek aan lucht werd zijn gezicht donkerblauw

En ik voelde me heel even slecht

Maar ik moest vooral lachen omdat ik net de dag had gebracht

Ik heb zojuist de dag gebracht van al het rare in mijn leven dat ertoe deed

Ze heeft het nooit geweten, nou het is waar dat ik hem had kunnen redden

Ze heeft het nooit geweten, ik heb daar gewoon de langste tijd met een koud gezicht gezeten

Ze heeft het nooit geweten, ja, dit is zo'n verhaal

Ze heeft het nooit geweten, wat ik deed was mijn werk, dus het wordt niet als verraad beschouwd

Hij nam mijn telefoontjes aan

Hij noemde me «wreed»

Vertelde me dat mijn armen en meningen

Waren as en vruchteloos

Nou, als ik het mis heb

Ga, vertel je God:

Dat ik een ziekte ben

Een razende ziekte

De manier waarop we de schuld geven

Het is niet hetzelfde

De manier waarop ik kwam

Altijd een spel