À qui je nuis me pardonne - Sidilarsen

A Qui Je Nuis Me Pardonne

A Qui Je Nuis Me Pardonne

La reprise de la bride,

La sécurité assurée, pour responsabilisé le peuple

Sur la nature des relations humaines,

C’est toujours pareil,

Une volonté unique,

Décelée dans la majorité citoyenne

Si nous sommes tous les mêmes

Y’aura plus de problèmes

Le pied de la lettre est à la base des maux,

Les aspirations fiévreuses au contrôle absolu,

Des mouvements spontanés,

Ne sont que les clés du vice,

Il vaut mieux voir que supposer,

Que loi colle avec réalité

Si nous sommes tous les mêmes

Y’aura plus de problèmes

La colère me gagne

A Qui Je Nuis Me Pardonne

Je ne veux qu’avancer

Mon intention est bonne

Depuis qu’on a décollé nos bouches,

Des seins gonflés de nos mères nourricières,

Rien n’est fini, non plus défini,

Si la parole se gonfle comme une voile,

Nous saurons bien poussé le râle.

Laissez passer l’oxygène,

Dont le rêve est la source,

Les rues sont bleu pâle,

Mais le ciel est gris rage,

Même poussé dans la marge,

Il y a comme un écho étrange

La colère me gagne

A Qui Je Nuis Me Pardonne

Je ne veux qu’avancer

Mon intention est bonne

Aan wie ik kwaad doe, vergeef me

Aan wie ik kwaad doe, vergeef me

Het herstel van het hoofdstel,

Veiligheid verzekerd, om de mensen in hun kracht te zetten

Over de aard van menselijke relaties,

Het is altijd hetzelfde,

Een enkele wil,

Gedetecteerd in de burger meerderheid

Als we allemaal hetzelfde zijn

Er zullen geen problemen meer zijn

De voet van de letter is de wortel van het kwaad,

Het koortsachtige streven naar absolute controle,

Spontane bewegingen,

Zijn slechts de sleutels tot ondeugd,

Het is beter te zien dan te raden,

Die wet blijft bij de realiteit

Als we allemaal hetzelfde zijn

Er zullen geen problemen meer zijn

ik word boos

Aan wie ik kwaad doe, vergeef me

Ik wil gewoon verder

Mijn bedoeling is goed

Sinds we onze mond hebben afgenomen,

Van de gezwollen borsten van onze pleegmoeders,

Niets is voltooid, noch gedefinieerd,

Als het woord zwelt als een zeil,

We zullen weten hoe we de rammelaar moeten duwen.

laat de zuurstof passeren,

Wiens droom is de bron,

De straten zijn lichtblauw,

Maar de lucht is grijze woede,

Zelfs naar de zijlijn geduwd,

Er is een vreemde echo

ik word boos

Aan wie ik kwaad doe, vergeef me

Ik wil gewoon verder

Mijn bedoeling is goed