The Kolyma Route - Shores Of Null

Bound to ice and snow

Foundations groan as I pass by

World’s longest graveyard down my toes

The longest one of all

I will see you go

I will see you go

On the sullen route of silence and cold

I will see you go

Gusts of wind will blow

Death’s white cloak meets the eye

Mourning a man at every step

Every step I take

I will see you go

I will see you go

On the trodden road where memories hurt

I will see you go

I am about to cross emptiness

I’ll take you on a ride on the road of bones

The thin line beyond which every soul falls apart

Never healed, deeper scars never gone

Bones exiled laid down in gravel offer no resistance

I’ll take you on a ride throughout the memory lane

To revive all hearts who dwell in permafrost

Come meet me below, below the ice

Streams reclaim the road

Yonder where blood used to run

Whereas you think no one could ever live

It is actually impossible to leave

Thus we survive

On the road of bones

I can’t look back

Journey to the world’s end

A sad tale of white

A pole of cruelty and winter

Few steps away to none

A prison unassailable

This prison of mine

(Kolyma)

Call it a day

Returning from war

Wounds leak again

Defiling the snow

Guide me away

Till my heart will thaw

Nothing else melts away

How deep is the snow?

Gebonden aan ijs en sneeuw

Fundamenten kreunen als ik voorbij kom

'S Werelds langste kerkhof tot mijn tenen

De langste van allemaal

Ik zie je gaan

Ik zie je gaan

Op de sombere route van stilte en kou

Ik zie je gaan

Er zullen windstoten waaien

De witte mantel van de dood ontmoet het oog

Bij elke stap rouwen om een ​​man

Elke stap die ik zet

Ik zie je gaan

Ik zie je gaan

Op de platgetreden weg waar herinneringen pijn doen

Ik zie je gaan

Ik sta op het punt de leegte over te steken

Ik neem je mee op een rit op de weg van botten

De dunne lijn waarachter elke ziel uit elkaar valt

Nooit genezen, diepere littekens nooit weg

Botten verbannen in grind bieden geen weerstand

Ik neem je mee op een rit door de geheugenstrook

Om alle harten te doen herleven die in permafrost wonen

Kom me ontmoeten hieronder, onder het ijs

Stromen herwinnen de weg

Daar waar vroeger bloed vloeide

Terwijl je denkt dat niemand ooit zou kunnen leven

Het is eigenlijk onmogelijk om te vertrekken

Zo overleven we

Op de weg van botten

Ik kan niet terugkijken

Reis naar het einde van de wereld

Een triest verhaal over blanken

Een pool van wreedheid en winter

Een paar stappen verwijderd van geen

Een onaantastbare gevangenis

Deze gevangenis van mij

(Kolyma)

Stoppen met iets

Terugkerend van oorlog

Wonden lekken weer

De sneeuw bezoedelen

Leid me weg

Tot mijn hart zal ontdooien

Niets anders smelt weg

Hoe diep is de sneeuw?