Every Fallen Feather - Shayfer James

My angel didn’t fall,

she landed.

In spite of what the guards commanded.

And she nourished my eyes,

wearing only her wings.

And we stayed up all night,

doing heavenly things.

She told me they would come to find her.

There wasn’t any way to hide her.

But I bolted the doors,

like the fool that I am.

and I cried in her arms,

«I am only a man.»

She replied,

«That might be true,

but I think much more of you.»

So for seven days, I walked beside her.

And for seven nights, I slept inside her.

But I woke on the eighth,

with a cold on my skin.

And a space, in the place, where her face should’ve been.

And I knew that they had come to get her,

so I gathered every fallen feather.

And she warned me of this,

but I always refused

when she said I’d move on

because that’s what men do.

I replied, «That might be true,

but I think much more of you.»

And as the years go by,

I’ll be looking to the heavens.

So I went to search the sky one morning,

and I saw her on the ground before me,

with a tear in her eye,

and a bruise on her chin,

and a wound on her back

where her wings should’ve been.

So I knelt down at her side to touch her,

and she told me that the fall had crushed her.

In exchange for her sins,

I’d be damned for all time.

So she gave them her wings,

if it meant I’d get mine.

So I held her as the sun was rising,

and I whispered as her heart was fighting,

«Oh I’ll pray for the day that those fools follow through,

cause I’ll make them all pay for what they’ve done to you.»

She replied,

«That might be true,

but I think much more…»

Mijn engel is niet gevallen,

ze landde.

Ondanks wat de bewakers beval.

En ze voedde mijn ogen,

alleen haar vleugels draagt.

En we bleven de hele nacht op,

hemelse dingen doen.

Ze vertelde me dat ze haar zouden komen zoeken.

Er was geen manier om haar te verbergen.

Maar ik deed de deuren op slot,

zoals de dwaas die ik ben.

en ik huilde in haar armen,

"Ik ben maar een man."

Ze antwoordde,

«Dat kan waar zijn,

maar ik denk veel meer aan jou.»

Dus zeven dagen lang liep ik naast haar.

En zeven nachten lang sliep ik in haar.

Maar ik werd wakker op de achtste,

met een verkoudheid op mijn huid.

En een ruimte, op de plek waar haar gezicht had moeten zijn.

En ik wist dat ze haar kwamen halen,

dus ik verzamelde elke gevallen veer.

En ze waarschuwde me hiervoor,

maar ik heb altijd geweigerd

toen ze zei dat ik verder zou gaan

want dat is wat mannen doen.

Ik antwoordde: «Dat kan waar zijn,

maar ik denk veel meer aan jou.»

En naarmate de jaren verstrijken,

Ik kijk naar de hemel.

Dus ging ik op een ochtend de lucht doorzoeken,

en ik zag haar voor me op de grond,

met een traan in haar ogen,

en een blauwe plek op haar kin,

en een wond op haar rug

waar haar vleugels hadden moeten zijn.

Dus ik knielde naast haar neer om haar aan te raken,

en ze vertelde me dat de val haar had verpletterd.

In ruil voor haar zonden,

Ik zou voor altijd verdoemd zijn.

Dus gaf ze ze haar vleugels,

als het betekende dat ik de mijne zou krijgen.

Dus ik hield haar vast terwijl de zon opkwam,

en ik fluisterde terwijl haar hart vocht,

«O, ik zal bidden voor de dag dat die dwazen doorzetten,

want ik zal ze allemaal laten boeten voor wat ze je hebben aangedaan.»

Ze antwoordde,

«Dat kan waar zijn,

maar ik denk nog veel meer...»