Monotony Fields - Shape Of Despair

Taken down

Gone my will

Touch the ground

Perpetual void

Beneath a voice

A sign from afar

Moments between

Remember still

What was sought

And not found

All that was lost

On these monotony fields

Folding in

Ever deeper

Into the undertow

Of thoughts

Drifting through

The pale landscapes

Of the withering mind

It would have been so different

Without this burden

This sense of nothingness

The lifelong defeat

That took us here

To a distance unreachable

To a grey indifference

Into these vast

Monotony fields

Naar beneden genomen

Gedaan met mijn wil

Raak de grond

eeuwigdurende leegte

Onder een stem

Een bordje uit de verte

Momenten tussen

Onthoud nog steeds

Wat werd er gezocht?

En niet gevonden

Alles wat verloren was

Op deze eentonige velden

Inklappen

Steeds dieper

In de onderstroom

van gedachten

Drijvend door

De bleke landschappen

Van de verwelkende geest

Het zou zo anders zijn geweest

Zonder deze last

Dit gevoel van niets

De levenslange nederlaag

Dat bracht ons hier

Naar een onbereikbare afstand

Naar een grijze onverschilligheid

In deze uitgestrekte

Monotone velden