The Path of Least Persistence - Figure II - Shannon Wright

There goes your mother and her plague

What a terrible display

Of a charcoaled tongue

That wouldn’t lend a hand

Though this dead was a thoughtless act

With alcohol intact

Quietly she seeks the day to pass

With those stitches that you clean

You hold your flag of your doleful plea

Now there’s nothing left to recall

A fruitless title bestowed

Amongst someone you could never know

In this plight of this dismay

This thickness of your plague

She’s a realm that’s lost her way

Daar gaat je moeder en haar pest

Wat een afschuwelijke weergave

Van een verkoolde tong

Dat zou geen handje helpen

Hoewel deze dood een ondoordachte daad was

Met intacte alcohol

Stilletjes zoekt ze de dag om voorbij te gaan

Met die steken die je schoonmaakt

Je houdt je vlag van je treurige pleidooi vast

Nu hoef je je niets meer te herinneren

Een vruchteloze titel verleend

Onder iemand die je nooit zou kunnen kennen

In deze toestand van ongenoegen

Deze dikte van je plaag

Ze is een rijk dat de weg kwijt is