Joyride - Shaagal

Я тебя теряю снова на блоке, отпускаю тебя снова, как в космос

Судьба со мной играет, как локи, разве это честно, ведь я всюду слышу твой голос

Галактики будто осьминоги, и я с тобой летаю как фобос

Дай мне пару минут твои подержать руки, но уже отправляется поезд

Где-то в небе тобой сияет Ио, я к нему лечу, обжигаю крылья

Я сгорю и пепел разнесет стихия, дай мне свой огонь, мне нужно твое имя

Звезды гаснут будто светлячки розу под стеклом сушит звездный ветер

Если твое сердце мне укажет путь, это будет путь к неизбежной смерти

Слышу каждый день, как ты говоришь со мной, будто не исчезла навсегда

Вижу твою тень, словно на яву, если ты снова здесь, не покидай меня

Я вспоминаю твои ресницы, холодные, как северный полюс

Открываю глаза, только память осталась, с этих пор со мной только твой образ

Вспоминаю наши дни и недели, и кометы собираются в пояс

Я бы все пережил, кроме этих огней, но такая уж у нас с тобой повесть

Сколько б не писал писем, книг и хроник, все сольется снова в трехминутный ролик

Кто я без тебя?

шизик, гик и хроник, наша вечность снова в море мутном тонет

В темном вакууме светит Солнце на обожженные крылья мотылька

Это наша с тобою молодость, ведь мы в памяти живы навсегда

Ik verlies je weer op het blok, laat je weer gaan, zoals in de ruimte

Het lot speelt met me als loki, is het eerlijk, want ik hoor je stem overal

Sterrenstelsels zijn als octopussen, en ik vlieg met je mee zoals Phobos

Laat me je handen een paar minuten vasthouden, maar de trein vertrekt al

Ergens in de lucht schijnt Io met jou, ik vlieg naar hem toe, brand mijn vleugels

Ik zal branden en de elementen zullen de as verspreiden, geef me je vuur, ik heb je naam nodig

De sterren gaan uit als vuurvliegjes, de sterrenwind droogt de roos onder het glas

Als je hart me de weg wijst, zal het de weg zijn naar de onvermijdelijke dood

Ik hoor elke dag hoe je tegen me praat, alsof je niet voor altijd verdwenen bent

Ik zie je schaduw, alsof het in werkelijkheid is, als je hier weer bent, verlaat me dan niet

Ik herinner me je wimpers, koud als de noordpool

Ik open mijn ogen, alleen de herinnering blijft, want nu is alleen jouw beeld bij mij geweest

Ik herinner me onze dagen en weken, en kometen verzamelen zich in een gordel

Ik zou alles hebben overleefd, behalve deze lichten, maar dat is het verhaal dat we met jou hebben

Hoeveel brieven, boeken en kronieken ik ook schrijf, alles zal weer samenvloeien tot een drie minuten durende video

Wie ben ik zonder jou?

schizo, nerd en kroniekschrijver, onze eeuwigheid zinkt weer in de modderige zee

In een donker vacuüm schijnt de zon op de verbrande vleugels van een mot

Dit is onze jeugd met jou, want we leven voor altijd in de herinnering