Zeroes & Ones - Seven Mary Three

She talks to her television.

Changing channels with her mind.

When this new world turns politic,

she just slips in between their sighs.

And we talk when the talking is good.

Saying over and over.

Maybe we should run.

While the running is run down.

I know forgiveness tastes like dry salt in your mouth.

I temper all the alcohol with names that I don’t say out loud.

There’s a cloud that hangs around my house.

Electric signals, zeroes and ones.

They accompany the Headline News with hairpin turns and domestic bombs.

And I look when the looking is good.

But I can’t ever uncover.

All the faces I turned away slowly turned into one another.

I have made my decision to hang around inside.

But I can’t get to the places that I want to go from where I hide.

Believe the path is round.

Over and over.

A peaceful underground.

Hiding from the numbers.

Believe in living cells.

I know you’re heavy bored.

Belief in peace invents a man with a heart of gold.

Peace don’t betray me now.

I’ll find you out, in the empty corners of a restless mind.

I have made my illusions bend.

I bury them when I shut my eyes.

I would hold hands, if holding was good.

If it could hold us together.

Zeroes and ones, zeroes and ones.

Yes, your name’s become a number.

I have made my decision to hang around inside.

But I can’t get to the places that I want to go from where I hide.

No, I’ll never find the places that I want to go from where I hide.

Ze praat tegen haar televisie.

Veranderen van kanaal met haar geest.

Wanneer deze nieuwe wereld politiek wordt,

ze glipt gewoon tussen hun zuchten door.

En we praten wanneer het praten goed is.

Over en weer zeggen.

Misschien moeten we rennen.

Terwijl het hardlopen wordt afgebouwd.

Ik weet dat vergeving smaakt als droog zout in je mond.

Ik temper alle alcohol met namen die ik niet hardop zeg.

Er hangt een wolk om mijn huis.

Elektrische signalen, nullen en enen.

Ze begeleiden de Headline News met haarspeldbochten en binnenlandse bommen.

En ik kijk als het er goed uitziet.

Maar ik kan het nooit ontdekken.

Alle gezichten die ik afwendde, veranderden langzaam in elkaar.

Ik heb besloten om binnen rond te hangen.

Maar ik kan niet bij de plaatsen komen waar ik heen wil waar ik me verberg.

Geloof dat het pad rond is.

Opnieuw en opnieuw.

Een vredige ondergrondse.

Verstopt voor de cijfers.

Geloof in levende cellen.

Ik weet dat je je zwaar verveelt.

Geloof in vrede vindt een man uit met een hart van goud.

Vrede verraad me nu niet.

Ik zal je vinden, in de lege hoeken van een rusteloze geest.

Ik heb mijn illusies laten buigen.

Ik begraaf ze als ik mijn ogen sluit.

Ik zou elkaars hand vasthouden, als vasthouden goed was.

Als het ons bij elkaar zou kunnen houden.

Nullen en enen, nullen en enen.

Ja, je naam is een nummer geworden.

Ik heb besloten om binnen rond te hangen.

Maar ik kan niet bij de plaatsen komen waar ik heen wil waar ik me verberg.

Nee, ik zal nooit de plaatsen vinden waar ik heen wil waar ik me verberg.