Joliet - Seven Mary Three

Joliet, she says, is the darkest part of a man

It’s angry and slick

Into her letters writes

through herself each time

she thinks of him

Trips her way down south

into mystery’s mouth

and he follows her there

It’s what she doesn’t say

that makes you want to stay

and try to comfort her

I talked to the cousins of people who knew you

I asked them the questions they expected to hear

Like maybe a killing went down in your town

Maybe it’s the prison

or the birth of barbed wire

Joliet, she says, is the darkest part of a man

It’s shaped like liberty’s bell

cracked and common law

and stretched out over its flaws

like an ink-less well

The hanging judge in town

records her comments down

she saves the crowd the truth —

and deals with it herself

Fills that hollow well

with nothing left to prove

I talked to mountains and streams that pushed through there

I talked to the trees that had no fruit to bear

to the colorless people that sat there

beneath her

curled up, stared

I talked to the cousins of people who knew you

I asked them the questions they expected to hear

Like maybe a killing went down in your town

Maybe it’s the prison

or the birth of barbed wire

Joliet

Joliet, zegt ze, is het donkerste deel van een man

Het is boos en glad

In haar brieven schrijft

elke keer door zichzelf

ze denkt aan hem

Reist haar weg naar het zuiden

in de mond van het mysterie

en hij volgt haar daar

Het is wat ze niet zegt

waardoor je wilt blijven

en probeer haar te troosten

Ik sprak met de neven van mensen die je kenden

Ik heb ze de vragen gesteld die ze verwachtten te horen

Alsof er een moord is gepleegd in jouw stad

Misschien is het de gevangenis

of de geboorte van prikkeldraad

Joliet, zegt ze, is het donkerste deel van een man

Het heeft de vorm van de bel van de vrijheid

gebarsten en gewoonterecht

en strekte zich uit over zijn gebreken

als een inktloze put

De hangende rechter in de stad

neemt haar opmerkingen op

ze redt de menigte de waarheid —

en lost het zelf op

Vult die holte goed

met niets meer te bewijzen

Ik sprak met bergen en beekjes die daar doorheen drongen

Ik sprak met de bomen die geen vrucht droegen

aan de kleurloze mensen die daar zaten

onder haar

opgerold, staarde

Ik sprak met de neven van mensen die je kenden

Ik heb ze de vragen gesteld die ze verwachtten te horen

Alsof er een moord is gepleegd in jouw stad

Misschien is het de gevangenis

of de geboorte van prikkeldraad

Joliet