L´alcool - Serge Gainsbourg

Mes illusions donnent sur la cour,

Des horizons j’en ai pas lourd,

Quand j’ai boss toute la journe,

Il ne me reste plus pour rver,

Que les fleurs horribles de ma chambre,

Mes illusions donnent sur la cour,

J’ai mis une croix sur mes amours,

Les petites pps pour les toucher,

Faut d’abord les allonger,

Sinon c’est froid comme en decembre.

Quand le soir venu, j’m’en reviens du chantier,

Aprs mille peines et le corps harass,

J’ai le regard mort et les mains degueulasses,

De quoi inciter les belles faire la grimace.

Bien sr y’a les filles de joies sur le retour,

Celles qui machent le chewing gum pendant l’amour,

Mais que trouverais-je dans leur corps meurtri,

Sinon qu’indiffrence et mlancolie,

Dans mes frusques couleurs de muraille,

Je joue les epouvantails,

Mais nom de Dieu dans mon me,

Brulait pourtant cette flamme,

O s’eclairaient mes amours,

Et mes brves fianailles,

O se consumaient mes amours,

Comme au temps de feu de paille,

Aujourdh’ui je fais mon chemin solitaire,

Toutes mes ambitions se sont fait la paire,

Je me suis laiss envahir par les orties,

Par les ronces de.

cette chienne de vie.

Mes illusions donnent sur la cour,

Mais dans les troquets du faubourg,

J’ai des ardoises de rveries et le sens de l’ironie,

Je me laisse aller la tendresse,

J’oublie ma chambre au fond de la cour,

Le train de banlieu au petit jour,

Et dans les vapeurs de l’alcool,

J’vois mes chateaux espagnoles,

Mes haras et toutes mes duchesses

A moi les petites pps, les poupes jolies,

Laissez venir moi les petites souris,

Je claque tout ce que je veux au baccarat

Je tape sur le ventre des mahrajas

A moi les boites de nuit sud americaines

Ou l’on danse la tete vide et les mains pleines,

A moi ces mignonnes aux regards qui chavirent

Qu’il faut agiter avant de s’en servir.

Dans mes pieds de poule, mes princes de galles,

En douce je me rince la dalle,

Et nom de Dieu dans mon ame,

V’la que je ressens cette flamme

Ou s’eclairait mes amours,

Et mes brves fianailles,

O se consumaient mes amours,

Comme au temps de feu de paille.

Et quand les troquets ont etteint leurs neons,

Qu’il ne reste plus un abreuvoir l’horizon

Ainsi j’me laisse bercer par le calva,

Et l’Dieu des ivrognes guide mes pas

Le Dieu des ivrognes guide mes pas

Mijn illusies kijken uit op de binnenplaats,

Horizon Ik heb niet veel,

Als ik de hele dag heb gewerkt,

Er is niets meer voor mij om te dromen,

Dan de afschuwelijke bloemen in mijn kamer,

Mijn illusies kijken uit op de binnenplaats,

Ik zette een kruis op mijn liefdes,

De kleine pps om ze aan te raken,

Je moet ze eerst verlengen,

Anders is het zo koud als december.

Als de avond valt, kom ik terug van de bouwplaats,

Na duizend pijnen en een uitgeput lichaam,

Ik heb dode ogen en walgelijke handen,

Genoeg om de mooie aan te moedigen om te grimassen.

Natuurlijk zijn er de meisjes van vreugde op de terugkeer,

Degenen die kauwgom kauwen tijdens de liefde,

Maar wat zou ik vinden in hun gekneusde lichamen,

Behalve die onverschilligheid en melancholie,

In mijn muurkleurige toga,

Ik speel de vogelverschrikkers,

Maar in godsnaam in mijn ziel,

Toch brandde deze vlam,

Waar mijn liefdes werden verlicht,

En mijn korte verloving,

Waar werden mijn liefdes verteerd,

Zoals in de tijd van strovuur,

Vandaag loop ik mijn eenzame weg,

Al mijn ambities vormden een paar,

Ik liet me binnenvallen door de brandnetels,

Door de braamstruiken van.

deze vrouwelijke hond van het leven.

Mijn illusies kijken uit op de binnenplaats,

Maar in de bars van de buitenwijk,

Ik heb leien van dromen en gevoel voor ironie,

Ik laat tederheid los,

Ik vergeet mijn kamer aan de achterkant van de binnenplaats,

De forenzentrein bij dageraad,

En in de dampen van alcohol,

Ik zie mijn Spaanse kastelen,

Mijn hengsten en al mijn hertoginnen

Voor mij de kleine pps, de mooie achtersteven,

Laat me kleine muisjes komen,

Ik smack alles wat ik wil bij baccarat

Ik tik op de buik van de mahrajas

Zuid-Amerikaanse nachtclubs de mijne

Waar we dansen met lege hoofden en volle handen,

Voor mij deze schatjes met kapseizende ogen

Moet voor gebruik worden geschud.

In mijn pied-de-poule, mijn prinsen van Wales,

Voorzichtig spoel ik mijn plaat af,

En naam van God in mijn ziel,

Kijk hoe ik die vlam voel

Waar mijn liefdes werden verlicht,

En mijn korte verloving,

Waar werden mijn liefdes verteerd,

Zoals in de tijd van strovuur.

En als de bars hun neonlichten hebben uitgedaan,

Laat er geen drinkplaats meer zijn aan de horizon

Dus liet ik me in slaap wiegen door Calva,

En de God van de dronkaards leidt mijn stappen

De God van dronkaards leidt mijn stappen