End Of The World Show - Senser

What is it to be a man skin tone?

Silkworm?

Cortisone?

I don’t hear alarm bells,

those aren’t alarm bells

We recede inside ourselves, inside our shells, what you might call hells inside

as well, it shares your cell

You never spent more than a couple of breaths just with yourself (without your

props)

Hmm, how to tell you what you are… a clue is left in the soles of your feet!

«I love your outfit, is it real meat?»

But I’ve seen you walking around without

it

If they cry a little longer, if they die a little harder, anytime,

anyway same things just keep happening

Hit the ground a little harder, live the lie a little longer, anytime, in a way,

same things just keep happening

The end of the world show is a re-run

Grave challenge of mind, no balance inspired, words that violate rhyme,

poisoned nation switching station, digesting this time after time,

line to line.

Sine waves stymie the bored tick of the brain, dissolve away,

drain the multi circuit vein by vein.

Just another blood river running down

every street.

Souls spraying open holes in the crossfire

Cowgirls riding on a string of pearls;

Orpheus into the underworld

Into the valley of living dead with the night vision, ghosts bathed in the

infrared

Sight specific, monolithic bathed in the glow that melts the permafrost,

were you hurt?

Were you lost?

Were you trampled in the race to the trough?

If they cry a little longer, if they die a little harder, anytime,

anyway same things just keep happening

Hit the ground a little harder, live the lie a little longer, anytime, in a way,

same things just keep happening

The end of the world show is a re-run

Brute force, par for the course, territory brought us nothing but wars,

race hate took us to the Holocaust and now we’re out of time, out of breath,

pluck a little tune on the lyre to death

With a chorus that glows like embers or emeralds, diamonds, paraphernalia,

generals in four-star regalia

Every little inch we paid in blood, paid in full, now you want to change the

rules?

Skyline sunset, pink like Crylon, too many positive ions, you look pretty high

and nigh on perfect in your Nylons

Hit the ground a little harder, live the lie a little longer, anytime, in a way,

same things just keep happening

If you get what’s happening, dolls and lazy mannequins, I don’t hear alarm

bells, that’s the children singing

The end of the world show is a re-run

Wat is het om een ​​mannenhuidskleur te zijn?

Zijderups?

Cortison?

Ik hoor geen alarmbellen,

dat zijn geen alarmbellen

We trekken ons terug in onszelf, in onze schelpen, wat je de hel van binnen zou kunnen noemen

het deelt ook je mobiele telefoon

Je hebt nooit meer dan een paar ademhalingen alleen met jezelf doorgebracht (zonder je

rekwisieten)

Hmm, hoe vertel je wat je bent... er is een aanwijzing in je voetzolen!

"Ik hou van je outfit, is het echt vlees?"

Maar ik heb je zien rondlopen zonder

het

Als ze wat langer huilen, als ze wat harder sterven, op elk moment,

hoe dan ook, dezelfde dingen blijven gewoon gebeuren

Raak de grond een beetje harder, leef de leugen een beetje langer, altijd, op een bepaalde manier,

dezelfde dingen blijven maar gebeuren

Het einde van de wereldshow is een herhaling

Ernstige uitdaging van de geest, geen geïnspireerde balans, woorden die rijm schenden,

vergiftigde natie schakelstation, dit keer op keer verteren,

regel tot regel.

Sinusgolven belemmeren de verveelde teek van de hersenen, lossen op,

drain de multi-circuit ader door ader.

Gewoon weer een bloedrivier die naar beneden stroomt

elke straat.

Zielen die open gaten in het kruisvuur spuiten

Cowgirls rijden op een parelsnoer;

Orpheus de onderwereld in

In de vallei van levende doden met de nachtvisie, geesten badend in de

infrarood

Specifiek voor het zicht, monolithisch badend in de gloed die de permafrost doet smelten,

was je gewond?

Was je verdwaald?

Werd je vertrapt in de race naar de trog?

Als ze wat langer huilen, als ze wat harder sterven, op elk moment,

hoe dan ook, dezelfde dingen blijven gewoon gebeuren

Raak de grond een beetje harder, leef de leugen een beetje langer, altijd, op een bepaalde manier,

dezelfde dingen blijven maar gebeuren

Het einde van de wereldshow is een herhaling

Brute kracht, par voor de koers, territorium bracht ons niets anders dan oorlogen,

rassenhaat bracht ons naar de Holocaust en nu hebben we geen tijd meer, buiten adem,

tokkel een deuntje op de lier tot de dood

Met een koor dat gloeit als sintels of smaragden, diamanten, parafernalia,

generaals in viersterrenregalia

Elke kleine centimeter die we in het bloed hebben betaald, volledig betaald, nu wil je de

reglement?

Skyline zonsondergang, roze als Crylon, te veel positieve ionen, je ziet er behoorlijk high uit

en bijna perfect in je nylons

Raak de grond een beetje harder, leef de leugen een beetje langer, altijd, op een bepaalde manier,

dezelfde dingen blijven maar gebeuren

Als je begrijpt wat er gebeurt, poppen en luie mannequins, ik hoor geen alarm

klokken, dat zijn de kinderen die zingen

Het einde van de wereldshow is een herhaling