Acuarela - Seguridad Social

En los mapas del cielo,

el sol siempre es amarillo;

y la lluvia y las nubes,

no pueden velar tanto brillo.

Ni los árboles nunca,

podrán ocultar el camino;

de su luz hacia el bosque perdido,

de nuestro destino.

Esa hierba tan verde,

se ve como un manto lejano;

que no puede escapar,

que se puede alcanzar con sólo volar.

Siete mares he surcado,

siete mares color azul;

yo soy nave, voy navegando,

y mi vela eres tú.

Bajo el agua

veo peces de colores,

van donde quieren,

no los mandas tú.

Por el cielo va cruzando,

por el cielo color azul.

Un avión que vuela alto,

diez mil metros de altitud.

Desde tierra saludan con la mano;

se va alejando,

no sé donde va;

no sé donde va.

Sobre un tramo de vía,

cruzando un paisaje de ensueño;

en un tren que me lleva de nuevo,

a ser muy pequeño.

De una américa a otra,

tan sólo es cuestión de un segundo;

basta con desearlo,

y podrás recorrer todo el mundo.

Un muchacho que trepa,

que trepa a lo alto de un muro;

si se siente seguro,

verá su futuro con claridad.

Y el futuro es un nave,

que por el tiempo volará;

a Saturno, después de Marte,

nadie sabe donde llegará.

Si le ves venir, si te trae amores,

no te los roben sin apurar;

aprovecha los mejores,

que después no volverán.

La esperanza jamás se pierde,

los malos tiempos pasarán.

Piensa que el futuro es una acuarela,

y tu vida un lienzo que colorear.

(que colorear.)

En los mapas del cielo,

el sol siempre es amarillo;

tú lo pintarás.

Y la lluvia y las nubes,

no pueden velar tanto brillo;

tú lo pintarás,

Basta con desearlo y podrás,

recorrer todo el mundo;

tú lo pintarás.

Tú lo pintarás.

Op de luchtkaarten

de zon is altijd geel;

en de regen en de wolken,

ze kunnen niet zoveel schittering versluieren.

Noch de bomen ooit,

ze zullen de weg kunnen verbergen;

van zijn licht naar het verloren bos,

van ons lot.

Dat gras zo groen,

het ziet eruit als een verre mantel;

die niet kan ontsnappen,

dat kan alleen worden bereikt door te vliegen.

Ik heb zeven zeeën bevaren,

zeven blauwe zeeën;

Ik ben een schip, ik vaar,

en mijn kaars ben jij.

Onderwater

ik zie goudvissen

ze gaan waar ze willen,

je stuurt ze niet.

Door de lucht gaat het oversteken,

door de blauwe lucht.

Een vliegtuig dat hoog vliegt

tienduizend meter hoogte.

Van land zwaaien ze;

het gaat weg,

Ik weet niet waar het heen gaat;

Ik weet niet waar het heen gaat.

Op een baanvak,

een droomlandschap oversteken;

in een trein die me terugbrengt,

heel klein zijn.

Van het ene Amerika naar het andere,

het is maar een kwestie van een seconde;

wens het maar,

en je kunt de hele wereld over reizen.

een jongen die klimt,

die naar de top van een muur klimt;

als je je veilig voelt,

je zult je toekomst duidelijk zien.

En de toekomst is een schip,

dat door de tijd zal vliegen;

naar Saturnus, na Mars,

niemand weet waar het zal aankomen.

Als je hem ziet aankomen, als hij je liefde brengt,

steel ze niet zonder haast;

profiteer van het beste

dat ze later niet meer terugkomen.

Hoop is nooit verloren

de slechte tijden zullen voorbijgaan.

Denk dat de toekomst een aquarel is,

en je leven een canvas om in te kleuren.

(wat te kleuren.)

Op de luchtkaarten

de zon is altijd geel;

jij gaat het schilderen

En de regen en de wolken,

ze kunnen niet zoveel schittering versluieren;

jij gaat het schilderen,

Het is genoeg om het te wensen en je zult in staat zijn,

ga de wereld rond;

jij gaat het schilderen

Je gaat het schilderen.