Manifest Xii - Seagrave

Watership down this novel departured and will come to a close

Even if you try to refuse

On further reflections this was bound to happen

You won’t convince me neither

The land of milk and honey, just vanity

I know it’s scraping the barrel now

But every living creature on earth, it dies alone!

You must have wandered through the darkest dales

To appear at this bold cliffs you can’t step further on

I’m a sheperd without flock, a seeker without name

They call me the lonesome, a man beyond all hope

I’m the last of my kind, the sheer farouche

Every sunlight causes shadows, causes drought and forest fires

Despite prima facie presumption I found truth in every case

My heart’s like an ocean, most of the time swearing off to rest

Causing concussions in the depts, willing to obstruct every stronghold

Shall all of them burst!

Watership down deze roman is vertrokken en komt tot een einde

Zelfs als je probeert te weigeren

Bij nader inzien zou dit zeker gebeuren

Je zult me ​​ook niet overtuigen

Het land van melk en honing, gewoon ijdelheid

Ik weet dat het nu het vat schraapt

Maar elk levend wezen op aarde sterft alleen!

Je moet door de donkerste dalen zijn gewandeld

Om bij deze gedurfde kliffen te verschijnen, kun je niet verder gaan

Ik ben een herder zonder kudde, een zoeker zonder naam

Ze noemen me de eenzame, een man die alle hoop te boven gaat

Ik ben de laatste in mijn soort, de pure farouche

Elk zonlicht veroorzaakt schaduwen, veroorzaakt droogte en bosbranden

Ondanks de op het eerste gezicht aannames vond ik in elk geval de waarheid

Mijn hart is als een oceaan, meestal afzweren om te rusten

Veroorzaakt hersenschudding in de afdelingen, bereid om elk bolwerk te belemmeren

Zullen ze allemaal barsten!