I Lost - Scar Of The Sun

Another day with my obscure reflection I’ll survive

An image so grotesque, from dreaming myself I deprive…

Spreading the disease

Through my lungs I blow to please

The necessity to state

That I won’t let you down!

Tendencies concealed

Got no armour nor a shield

Still on crutches try to stand

I can’t afford to frown!

Glasses on the wall

Scattered splinters on my floor

Like a custom made machine

That will inflict the pain

Weather is my foe

And my cloud is hanging low

Broken shelter over me

I can’t escape the rain

I scream but you don’t hear

I’m far but always near

Excuses I had none

In denial I ran

Elusive to your ear

Confusing words now clear

The justice isn’t done

My evil side has won!

A burden of my own, my dreadful past I can’t defy!

A nail in my flesh for every time I made you cry!

Spreading the disease

Through my lungs I blow to please

The necessity to state

That I won’t let you down!

Tendencies concealed

Got no armour nor a shield

Still on crutches try to stand

I can’t afford to frown!

You thought it’ll disappear

But clearly so severe

The stain was never gone

It just can’t be undone!

I whisper in your ear

The tragedy of fear

The justice of the gun

Carved this scar of the sun…

A nail in my flesh for every time I made you cry!

…And that may sound strange to you

But that’s exactly what I see…

…And what I see is what I feel!

…And what I feel is what counts!

…And it’s far beyond you can conceive!

…It's far beyond you want to believe!

Behind every window of my memory!

Over the every day survival!

In every corner that the eye can catch!

Above everybody else!

Above everybody else…

I lost!

Nog een dag met mijn duistere reflectie zal ik overleven

Een beeld dat zo grotesk is dat ik mezelf van dromen ontneem...

De ziekte verspreiden

Door mijn longen blaas ik om te behagen

De noodzaak om te vermelden

Dat ik je niet in de steek laat!

Tendensen verborgen

Ik heb geen pantser of schild

Probeer nog steeds op krukken te staan

Ik kan het me niet veroorloven om te fronsen!

Bril aan de muur

Verspreide splinters op mijn vloer

Als een op maat gemaakte machine

Dat zal de pijn veroorzaken

Het weer is mijn vijand

En mijn wolk hangt laag

Gebroken beschutting boven mij

Ik kan niet aan de regen ontsnappen

Ik schreeuw maar je hoort het niet

Ik ben ver maar altijd dichtbij

Excuses die ik niet had

In ontkenning rende ik

Ongrijpbaar voor je oor

Verwarrende woorden nu duidelijk

Het recht is niet gedaan

Mijn slechte kant heeft gewonnen!

Een last van mezelf, mijn vreselijke verleden kan ik niet trotseren!

Een spijker in mijn vlees voor elke keer dat ik je aan het huilen heb gemaakt!

De ziekte verspreiden

Door mijn longen blaas ik om te behagen

De noodzaak om te vermelden

Dat ik je niet in de steek laat!

Tendensen verborgen

Ik heb geen pantser of schild

Probeer nog steeds op krukken te staan

Ik kan het me niet veroorloven om te fronsen!

Je dacht dat het zou verdwijnen

Maar duidelijk zo ernstig

De vlek was nooit weg

Het kan gewoon niet ongedaan worden gemaakt!

Ik fluister in je oor

De tragedie van angst

De gerechtigheid van het geweer

Dit litteken van de zon gesneden...

Een spijker in mijn vlees voor elke keer dat ik je aan het huilen heb gemaakt!

...En dat klinkt misschien vreemd voor u

Maar dat is precies wat ik zie...

...En wat ik zie, is wat ik voel!

...En wat ik voel is wat telt!

...En het gaat veel verder dan je kunt bedenken!

... Het gaat veel verder dan je wilt geloven!

Achter elk venster van mijn geheugen!

Over de dagelijkse overleving!

In elke hoek die het oog kan vangen!

Boven alle anderen!

Boven alle anderen…

Ik verloor!