Ode V - Satarial

Я чувствую дыхание смерти,

Я слышу крылья Харона

Я чувствую его сети

Я умираю, но сны мои ясны

Я умираю, но жизнь моя — сны

Я вспоминаю,

Как море краснело от крови,

Я вспоминаю,

Как ветер свободы я пью,

Я вспоминаю

Вавилона рассвет и падение

Перед взором моим проходят событий тени

Чере глубины бездонные смерти

Я вспоминаю молодую вселенную

Я вспоминаю ту тьму, что есть свет,

Пожравший себя

С тех пор много раз изменилась Земля

К легендам, к эльфиийским полям

Стремится сущность моя

Я помню правление м"ртвого бога

Я помню то счастье свободы,

Полки Великого Света у врат божества,

Забравшего ум человека

Я помню трон короля

На млечном пути безымянного бога

Я знаю, как море могущества

Поглотит истину солнца

Я помню,

Как мечом пробивал дорогу к прибою,

Но меч мой истлел —

Остался лишь сон…

Ik voel de adem van de dood

Ik hoor de vleugels van Charon

Ik voel zijn netten

Ik ga dood, maar mijn dromen zijn duidelijk

Ik ga dood, maar mijn leven is dromen

Ik herinner,

Zoals de zee rood kleurde van bloed,

Ik herinner,

Als de wind van vrijheid drink ik

ik herinner

Babylon opkomst en ondergang

Schaduwgebeurtenissen passeren voor mijn ogen

Door de diepten van de bodemloze dood

Ik herinner me het jonge universum

Ik herinner me de duisternis die het licht is,

Zelf verslonden

Sindsdien is de aarde vele malen veranderd

Naar legendes, naar elfenvelden

Mijn essentie streeft

Ik herinner me de heerschappij van de dode god

Ik herinner me dat geluk van vrijheid

Regimenten van het Grote Licht aan de poorten van de godheid,

Wie nam de geest van een man?

Ik herinner me de troon van de koning

Op de melkweg van de naamloze god

Ik weet hoe de zee van kracht

Consumeer de waarheid van de zon

Ik herinner,

Als met een zwaard baande hij zich een weg naar de branding,

Maar mijn zwaard is vergaan -

Er blijft alleen een droom over...