Дома - Саша Чест

«Нелетная погода».

Меня не будет долго дома.

У восхода солнца.

Нас разделит два слова

«Нелетная погода».

Меня не будет долго дома.

У восхода солнца.

Мой дом — моя крепость,

Но я в нем большая редкость.

Я исчезаю, как приведение.

Дома засыпаю так сладко.

Охраняет берега сна косатка.

Это мой сад и мой расклад здесь.

(У восхода солнца.)

Здесь я сам себе мастер,

Фантаст и дизайнер пространства.

Будто бы новый Пабло Пикассо,

Проснулся и заного нарисовал все.

Семья дома, мы все дети.

Рассвета нити и перемены

Проникают в мои вены.

(У восхода солнца.)

Нас разделило слова

«Нелетная погода».

Меня не будет долго дома.

У восхода солнца.

Голос кричит, жду на острове черной реки.

И как мотыльки догорают огни материка.

Один за одним я чувствую жизнь,

Но дома опять проливные дожди.

И я не спеша нарезаю круги вдоль берега.

И пускай мой дом, он богом забыт.

Я не забуду в нем много родных.

Улицы напомнят о походах былых.

Методом проб, промохов учил жить,

Что бы не для себя, ради семьи.

Ради любви идти на шаг впереди.

Его огни на веки в груди.

(У восхода солнца.)

Над сахалином снова

«Нелетная погода».

Меня не будет долго дома.

У восхода солнца.

У восхода солнца.

У восхода солнца.

Те, кто мне помог взлететь,

И моя свобода здесь.

У восхода солнца.

Я с тобой хочу поделится

Своими ритмами своим сердцем.

Ты либо прими это, либо отвергни это,

Но не уходи от этого, не уходи от этого.

Я вижу с высоты возле восхода родные края

Родные края я вижу с высоты

"Niet-vliegend weer".

Ik zal niet lang thuis zijn.

Bij zonsopgang.

Twee woorden scheiden ons

"Niet-vliegend weer".

Ik zal niet lang thuis zijn.

Bij zonsopgang.

Mijn thuis is mijn kasteel,

Maar daarin ben ik een zeldzaamheid.

Ik verdwijn als een geest.

Thuis val ik zo lief in slaap.

De orka bewaakt de kusten van de slaap.

Dit is mijn tuin en mijn uitlijning is hier.

(Bij zonsopgang.)

Hier ben ik mijn eigen meester,

Fantast en ruimteontwerper.

Als een nieuwe Pablo Picasso

Ik werd wakker en tekende alles vanaf het begin.

Het gezin is thuis, we zijn allemaal kinderen.

Dawn thread en verandering

Kom in mijn aderen.

(Bij zonsopgang.)

We werden gescheiden door woorden

"Niet-vliegend weer".

Ik zal niet lang thuis zijn.

Bij zonsopgang.

De stem schreeuwt, ik wacht op het eiland van de zwarte rivier.

En als motten branden de lichten van het vasteland uit.

Eén voor één voel ik het leven

Maar thuis weer hevige regenval.

En ik snijd langzaam cirkels langs de kust.

En laat mijn huis, het is vergeten door God.

Ik zal er niet veel familieleden in vergeten.

De straten zullen je herinneren aan eerdere campagnes.

Door middel van een proefmethode leerde promokhov leven,

Wat niet voor jezelf, in het belang van de familie.

Ga voor liefde een stap verder.

Zijn lichten zijn op de oogleden in de borst.

(Bij zonsopgang.)

Weer over Sachalin

"Niet-vliegend weer".

Ik zal niet lang thuis zijn.

Bij zonsopgang.

Bij zonsopgang.

Bij zonsopgang.

Degenen die me hielpen vliegen

En mijn vrijheid is hier.

Bij zonsopgang.

Ik wil met je delen

Met je ritmes met je hart.

Je accepteert het of je verwerpt het

Maar ga er niet van weg, ga er niet vanaf.

Ik zie vanaf een hoogte bij zonsopgang mijn geboorteland

Ik zie mijn geboorteland van bovenaf