Nostalgia - Sara Montiel

Quiero emborrachar mi corazón

Para apagar un loco amor

Que más que amor es un sufrir

Y aquí vengo para eso

A borrar antiguos besos

En los besos de otra boca

Si su amor fue flor de un día

¿por qué causa siempre mía

Esta cruel preocupación?

Quiero por los dos mi copa alzar

Para mi obstinación

Y más… más la vuelvo a recordar

Nostalgias… de escuchar su risa loca

Y sentir junto a mi boca

Como un fuego su respiración

Angustia… de sentirme abandonado

Y pensar que otro a su lado

Pronto, pronto le hablará de amor

Hermano… yo no quiero rebajarme

Ni pedirle, ni llorarle

Ni decirle que no puedo más vivir

Desde mi triste soledad

Veré caer las rosas muertas

De mi juventud

De mi juventud

Ik wil mijn hart dronken maken

Om een ​​gekke liefde uit te schakelen

Dat meer dan liefde een lijden is

En daar kom ik voor

Om oude kussen te wissen

In de kussen van een andere mond

Als je liefde de bloem van een dag was

waarom altijd de mijne veroorzaken?

Deze wrede bezorgdheid?

Ik wil het glas heffen voor ons allebei

voor mijn koppigheid

En meer... meer ik herinner me haar weer

Nostalgie... om zijn gekke lach te horen

En voel naast mijn mond

Als een vuur je adem

Angst... om je verlaten te voelen

En dan te bedenken dat een ander aan zijn zijde

Spoedig, spoedig zal hij over liefde spreken

Broeder... ik wil mezelf niet verlagen

Vraag het hem niet en huil niet

Zeg hem ook niet dat ik niet meer kan leven

Van mijn trieste eenzaamheid

Ik zal de dode rozen zien vallen

van mijn jeugd

van mijn jeugd