Cancer Of Earth - Sanctorium

Desert space

No living’s seen around

Nothing but waste

On scorched ground

Smoulder trails

Bitter and venomous

And houses burns

With its owners

Nightmare come true

Mankind defeat at last

Their home world

As said in the past

Boiled waters

With surfaced fish

And vessels sails

With dead sailors

Will it ever be the same?

Haven’t been warned?

What gods now should we pray?

Haven’t been told?

Nature tolerated too long

Was even worse!

Unity was long ago

Leave all your hopes now, cancer of Earth!

Blood-red skies

As before it never was

Scorching sunrise

No wind now blows

All black gold spent

All wars is over

And survivors envies

Whom lifelessly lies

Capitals stand

Like giant graveyards

And ghoulish beats

Having their feast

Soon dead space

Dry forests, poisoned seas

Shall evanesce

At cleansing flames

Let flames reins

For thousands of years

As it was before

As at the very bit

Then let it rain

Let there be flood

To wash and degrade

And primordial world will rise

Once again the seas

Will be the cradle of all life

Forests will grow again

And will be filled with beasts

Clear sky will appear

From heavy and poison mist

Woestijn ruimte

Er is geen leven gezien in de buurt

Niets dan afval

Op verschroeide grond

Smeulende paden

Bitter en giftig

En huizen branden

Met zijn eigenaren

Nachtmerrie komt uit

Eindelijk nederlaag van de mensheid

Hun thuiswereld

Zoals gezegd in het verleden

Gekookt water

Met opgedoken vis

En schepen zeilen

Met dode zeelieden

Zal het ooit hetzelfde zijn?

Niet gewaarschuwd?

Welke goden moeten we nu bidden?

Niet verteld?

De natuur te lang getolereerd

Was nog erger!

Eenheid was lang geleden

Laat al je hoop nu varen, kanker van de aarde!

Bloedrode luchten

Zoals het nooit was

Verzengende zonsopgang

Er waait nu geen wind

Al het zwarte goud uitgegeven

Alle oorlogen zijn voorbij

En overlevenden zijn jaloers

Wie levenloos liegt

Hoofdletters staan

Zoals gigantische begraafplaatsen

En griezelige beats

Hun feest hebben

Binnenkort dode ruimte

Droge bossen, vergiftigde zeeën

zal verdwijnen

Bij het reinigen van vlammen

Laat vlammen teugels

Voor duizenden jaren

Zoals het vroeger was

Zoals op het allerlaatste moment

Laat het dan regenen

Laat er een overstroming zijn

Wassen en afbreken

En de oerwereld zal opstaan

Nogmaals de zeeën

Zal de bakermat van al het leven zijn

Bossen zullen weer groeien

En zal gevuld zijn met beesten

Er zal een heldere lucht verschijnen

Van zware en giftige mist