Кулич - Самое Большое Простое Число

Безымянным пальцем касаясь века,

Ты говоришь: «У меня кто-то есть».

Я — с пробитой головой калека,

Пасхальным куличом несу эту весть.

Кто-то есть — живая, значит.

Кричу прохожим, грудь выпятив павлином

Так от счастья уродец плачет,

Когда закатывают в банку с формалином.

Выпал на Пасху последний снег,

Падает в надежде превратиться в сугроб.

Я теперь не совсем человек,

Я разбил о банку разросшийся лоб.

В воздухе замерли тысячи точек.

На людной улице стою, разинув рот.

Закатанный в банку, лишённый оболочек,

Плачет в формалине от горя урод.

Она с ним смеётся, и вы смеётесь тоже.

Я буду с вами хохотать и веселиться.

Так у большелобого с землистым цветом кожи

Нет безымянных, везде по пять мизинцев.

«У меня кто-то есть" — четыре слова,

Глупо улыбаюсь: что в лоб, что по лбу.

Яичной скорлупой снова и снова

Бьюсь в формалине о стеклянную колбу.

«Кулич — это просто кусок теста" —

Я кричу со смехом прохожим,

Так себе не находя места.

Уродец в формалине, из колбы корчит рожи.

Весь вечер стою, распахнув пальто.

Тысячи точек ускорили ход.

Кулич, скорлупа.

Без неё — всё не то,

Без неё я просто в формалине урод.

Я совсем мало похож на человека.

Четырьмя словами разбил паралич.

Безымянным пальцем касаясь века,

Ты слопала весь пасхальный кулич.

Met een ringvinger die het ooglid aanraakt,

Je zegt: "Ik heb iemand."

Ik ben een kreupele met een gebroken hoofd,

Paastaart draagt ​​deze boodschap.

Er is iemand - levend, dat wil zeggen.

Ik schreeuw naar voorbijgangers, mijn borst uitblazend als een pauw

Dus van geluk huilt de freak,

Opgerold in een potje formaline.

De laatste sneeuw viel op Pasen,

Valt in de hoop een sneeuwjacht te worden.

Ik ben nu niet echt een mens

Ik brak mijn overwoekerde voorhoofd op de pot.

Duizenden stippen bevroor in de lucht.

Ik sta met open mond op een drukke straat.

Opgerold in een pot, zonder schelpen,

Een freak huilt in formaline van verdriet.

Zij lacht met hem mee, en jij lacht ook.

Ik zal met je lachen en plezier hebben.

Dus in een grote wenkbrauw met een aardse huidskleur

Er zijn geen naamlozen, er zijn overal vijf kleine vingertjes.

"Ik heb iemand" - vier woorden,

Ik glimlach dom: op het voorhoofd, op het voorhoofd.

Eierschaal opnieuw en opnieuw

Ik vecht in formaline tegen een glazen fles.

"Kulich is maar een stuk deeg" -

Ik roep van het lachen naar voorbijgangers,

Dus ikzelf, geen plek vinden.

Een freak in formaline, gezichten trekken uit een fles.

Ik sta de hele avond met mijn jas open.

Duizenden punten versneld.

Kulich, schelp.

Zonder haar is niet alles hetzelfde

Zonder dat ben ik gewoon een formaline-freak.

Ik lijk helemaal niet op een mens.

Vier woorden verbraken de verlamming.

Met een ringvinger die het ooglid aanraakt,

Je hebt de hele paastaart opgegeten.