Б.К.О - SAMIRA

Тебе скажу я без печали и зла: «Все стерпеть смогла я, все забыла и захлопнула

дверь».

Ты исчезаешь как улыбка с лица, не боюсь конца.

Нет, не плачу, я стала сильней.

Но когда ты так близко, и в глазах твоих чистых играет лучами солнце.

Мне становится грустно, и ты понимаешь, что наша любовь была, и нет.

Из жизни твоей мне пришлось уйти, я скрою все чувства свои взаперти.

Меня прости.

Припев:

Я тебя люблю и дико ревную, я тебя боюсь это сильнее меня.

К себе притяну, от тебя убегу я, так сильно люблю, но боюсь как огня.

Боюсь, как огня.

Сколько раз я доводила себя до истерик, знаешь, я словно взорванный пластид.

И если вдруг неосторожно тебя иногда обжигаю, I’m sorry, во мне все кричит.

Я люблю тебя молча, в мыслях ты днем и ночью, дышу тобой save me, please.

Мне никогда не забыть наш черно-белый фильм, где ты мой главный герой, монами.

Из жизни твоей мне пришлось уйти, я скрою все чувства свои взаперти.

Меня прости.

Припев:

Я тебя люблю и дико ревную, я тебя боюсь это сильнее меня.

К себе притяну, от тебя убегу я, так сильно люблю, но боюсь как огня.

Я тебя люблю и дико ревную, я тебя боюсь это сильнее меня.

К себе притяну, от тебя убегу я, так сильно люблю, но боюсь как огня.

Я тебя люблю…

Боюсь как огня…

Ты говоришь мне глупости, а я не в силах отпустить.

Боюсь тебя потерять и между нами нить.

И стало вдруг тайною, как сердце сжимается.

Слова, что не сказаны читаю в глазах твоих.

Читаю в глазах твоих…

Ik zal je vertellen zonder verdriet en kwaad: "Ik kon alles verdragen, ik vergat alles en sloeg

een deur".

Je verdwijnt als een lach van je gezicht, ik ben niet bang voor het einde.

Nee, ik huil niet, ik ben sterker geworden.

Maar als je zo dichtbij bent, en in de ogen van je reinen, speelt de zon met stralen.

Ik voel me verdrietig, en je begrijpt dat onze liefde was en niet is.

Ik moest je leven verlaten, ik zal al mijn gevoelens opgesloten verbergen.

Vergeef me.

Refrein:

Ik hou van je en ik ben enorm jaloers, ik ben bang voor je, het is sterker dan ik.

Ik zal je naar me toe trekken, ik zal van je weglopen, ik hou zoveel van je, maar ik ben bang als vuur.

Ik ben bang als vuur.

Hoe vaak heb ik mezelf niet tot driftbuien gebracht, weet je, ik ben als een ontplofte plastide.

En als ik je plotseling achteloos verbrand, het spijt me, alles schreeuwt in mij.

Ik hou stilletjes van je, in mijn gedachten ben je dag en nacht, ik adem je, red me alsjeblieft.

Ik zal onze zwart-witfilm nooit vergeten, waarin jullie mijn hoofdpersoon zijn, monniken.

Ik moest je leven verlaten, ik zal al mijn gevoelens opgesloten verbergen.

Vergeef me.

Refrein:

Ik hou van je en ik ben enorm jaloers, ik ben bang voor je, het is sterker dan ik.

Ik zal je naar me toe trekken, ik zal van je weglopen, ik hou zoveel van je, maar ik ben bang als vuur.

Ik hou van je en ik ben enorm jaloers, ik ben bang voor je, het is sterker dan ik.

Ik zal je naar me toe trekken, ik zal van je weglopen, ik hou zoveel van je, maar ik ben bang als vuur.

Ik houd van jou…

Ik ben bang voor vuur...

Je praat onzin tegen me, maar ik kan het niet loslaten.

Ik ben bang jou en de draad tussen ons te verliezen.

En het werd plotseling een mysterie, terwijl het hart krimpt.

Woorden die niet gezegd worden lees ik in je ogen.

Ik lees in je ogen...