Sieben Raben - Saltatio Mortis

Ein Müller hatte sieben Söhne

Söhne groß, gescheit und stark

Doch im Tausch für eine Tochter

Baut er jedem Sohn den Sarg

Die Mutter weint um jeden Buben

Sieben Tränen in ein Tuch

Und zur Rettung ihrer Söhne

Spricht sie einen bösen Fluch

Sieben Jahre

Sieben Jahre

Sieben Jahre und ein Tag

Den Söhnen schwarze Federn wachsen

Flügel schlagen in der Luft

Erheben sich als sieben Raben

Entkommen so des Vaters Gruft

Kein Wort verliert sich über Schrecken

Die in jener Nacht gescheh’n

Die Tochter sucht die sieben Brüder

Die sie nie mehr würde seh’n

Sieben Jahre will ich schweigen

Sieben Jahr' kein Lächeln zeigen

Sieben Jahre Trauer tragen

Sieben Jahre und ein Tag

Sieben Raben sollen steigen

Sieben Jahre werd' ich leiden

Sieben Jahre nicht verzagen

Sieben Raben

Und im Lauf von sieben Jahren

Reift das Töchterlein zur Frau

Entdeckt im Schuppen sieben Särge

Und weiß um ihr Tun genau

Spricht die selben Zauberworte

Die die Brüder einst verflucht

Will sich opfern für die Burschen

Die sie hat so lang gesucht

Sieben Jahre will ich schweigen

Sieben Jahr' kein Lächeln zeigen

Sieben Jahre Trauer tragen

Sieben Jahre und ein Tag

Sieben Raben sollen steigen

Sieben Jahre werd' ich leiden

Sieben Jahre nicht verzagen

Sieben Raben

Sieben Jahre will ich schweigen

Sieben Jahre kein Lächeln zeigen

Sieben Jahre Trauer tragen

Sieben Jahre nicht verzagen

Niemals hat sie mehr gesprochen

Ihr Gemahl trägt's mit Geduld

Doch seine Mutter schiebt ihr heimlich

Beweise zu für schlimme Schuld

Kann vor Gericht sich nicht Verteidigen

Wird verurteilt und bleibt stumm

Und mit dem ersten Schlag des Henkers

Sind die sieben Jahre um Sieben Jahre will ich schweigen

Sieben Jahr' kein Lächeln zeigen

Sieben Jahre Trauer tragen

Sieben Jahre und ein Tag

Sieben Raben sollen steigen

Sieben Jahre werd' ich leiden

Sieben Jahre nicht verzagen

Sieben Raben

Sieben Jahre

Sieben Jahre

Sieben Jahre

Sieben Jahre und ein Tag

Sieben Raben sollen steigen

Sieben Jahre werd' ich leiden

Sieben Jahre nicht verzagen

Sieben Raben

Een molenaar had zeven zonen

Zonen groot, slim en sterk

Maar in ruil voor een dochter

Hij bouwt de kist van elke zoon

De moeder huilt om elke jongen

Zeven tranen in een doek

En om haar zonen te redden

Ze spreekt een kwade vloek uit

zeven jaar

zeven jaar

Zeven jaar en een dag

De zonen krijgen zwarte veren

Vleugels wapperen in de lucht

Sta op als zeven raven

Ontsnap aan het graf van de vader

Er gaat geen woord verloren over terreur

Dat gebeurt die nacht

De dochter is op zoek naar de zeven broers

Ze zou nooit meer zien

Ik wil zeven jaar zwijgen

Zeven jaar zonder glimlach

Draag zeven jaar van rouw

Zeven jaar en een dag

Zeven raven zullen opstaan

Ik zal zeven jaar lijden

Zeven jaar geef niet op

zeven raven

En in de loop van zeven jaar

Het dochtertje wordt een vrouw

Ontdek zeven doodskisten in de schuur

En weet precies wat ze doen

Zeg dezelfde magische woorden

Die de broers ooit vervloekten

Wil zich opofferen voor de jongens

Degene waar ze al zo lang naar op zoek is

Ik wil zeven jaar zwijgen

Zeven jaar zonder glimlach

Draag zeven jaar van rouw

Zeven jaar en een dag

Zeven raven zullen opstaan

Ik zal zeven jaar lijden

Zeven jaar geef niet op

zeven raven

Ik wil zeven jaar zwijgen

Zeven jaar zonder glimlach

Draag zeven jaar van rouw

Zeven jaar geef niet op

Ze heeft nooit meer gesproken

Haar man verdraagt ​​het met geduld

Maar zijn moeder duwt haar stiekem

Bewijs van slechte schuld

Kan je niet verdedigen in de rechtbank

Wordt veroordeeld en zwijgt

En met de eerste klap van de beul

Als de zeven jaar zeven jaar zijn, zal ik zwijgen

Zeven jaar zonder glimlach

Draag zeven jaar van rouw

Zeven jaar en een dag

Zeven raven zullen opstaan

Ik zal zeven jaar lijden

Zeven jaar geef niet op

zeven raven

zeven jaar

zeven jaar

zeven jaar

Zeven jaar en een dag

Zeven raven zullen opstaan

Ik zal zeven jaar lijden

Zeven jaar geef niet op

zeven raven