Mondlicht - Saltatio Mortis

Ich erwache aus traumlosem Schlaf,

über mir ein Mond so rot wie Blut.

Unruhig tret ich vor meine Tür,

angefacht von einer innren Glut.

Schreite barfuß durch herbstliches Laub,

spüre, wie der Regen mich durchnässt.

Du bist da draußen, wartest auf mich.

Etwas, das mich nicht in Ruhe lässt.

Nimm meine Hand

und folge mir ins Mondlicht

hab keine Angst!

Im Mondlicht sind wir beide frei.

Wohlverborgen erwartest du mich:

Weiß wie Schnee dein Kleid im Licht erscheint,

zart umgarnt dich das tanzende Laub.

Nach langer Zeit erneut mit dir vereint.

Wenn sie wüßten, dass du bei mir bist,

wäre unser Leben schnell verwirkt,

doch sie ahnen nicht, dass es so ist,

und das Dunkel unsre Liebe birgt.

Nimm meine Hand

und folge mir ins Mondlicht

hab keine Angst!

Im Mondlicht sind wir beide frei.

Nimm meine Hand

und folge mir ins Mondlicht

hab keine Angst!

Im Mondlicht sind wir beide frei.

Ik word wakker uit een droomloze slaap

boven mij een maan zo rood als bloed.

Ik stap ongemakkelijk voor mijn deur,

ontstoken door een innerlijke gloed.

Loop op blote voeten door herfstbladeren

voel hoe de regen me doorweekt.

Je bent daarbuiten op me aan het wachten.

Iets dat me niet met rust laat.

pak mijn Hand

en volg me in het maanlicht

geen schrik hebben!

In het maanlicht zijn we allebei vrij.

Goed verstopt wacht je op mij:

wit als sneeuw verschijnt je jurk in het licht,

de dansende bladeren strikken je zachtjes.

Na een lange tijd herenigd met jou.

Als ze wisten dat je bij me was

ons leven zou spoedig verbeurd zijn

maar ze hebben geen idee dat het zo is

en de duisternis verbergt onze liefde.

pak mijn Hand

en volg me in het maanlicht

geen schrik hebben!

In het maanlicht zijn we allebei vrij.

pak mijn Hand

en volg me in het maanlicht

geen schrik hebben!

In het maanlicht zijn we allebei vrij.