Irgendwo in Meinem Geiste - Saltatio Mortis

Irgendwo in meinem Geiste

Eine dunkle Kammer ist

Gut verschlossen und gehütet

Von niemandem vermisst

Eis und Schnee in dieser Kammer

Toben mit dem Wintersturm

Kein Licht und auch kein Feuer

Erhellen dort den dunklen Turm

In diesem alten Turm gefangen

Sitzt ein kleines nacktes Kind

Friert und zittert ob der Kälte

Ängstlich wie nur Kinder sind

Ist verlassen und alleine

Niemand hört auf sein Klagen

Nicht mal der eigene Vater

Wird nach dem Verbleiben fragen

Frag nicht nach meinen Sorgen

Meine Nöte sind egal

Niemand wird mein Leiden leben

Niemand kennen meine Qual

Frag nicht nach meinen Ängsten

Frag niemals was geschah

Als mein eignes Kind begraben

Das ich niemals wieder sah

Gib nicht auf

Wird an einem fernen Tage

Jemand in die Kammer geh’n

Sieht das Kind und seine Leiden

Wird sein Lebenslicht vergeh’n

Wartet auf das Vaters Wort allein

Der es einfach retten kann

Doch der Wunsch zu seiner Rettung

Reift zögerlich heran

Frag nicht nach meinen Sorgen

Meine Nöte sind egal

Niemand wird mein Leiden leben

Niemand kennen meine Qual

Frag nicht nach meinen Ängsten

Frag niemals was geschah

Als ich mein eigenes Kind begraben

Das ich niemals wieder sah

Gib nicht auf

Frag nicht nach meinen Sorgen

Meine Nöte sind egal

Niemand wird mein Leiden leben

Niemand kennen meine Qual

Frag nicht nach meinen Ängsten

Frag niemals was geschah

Als ich mein eigenes Kind begraben

Das ich niemals wieder sah

Gib nicht auf

Ergens in mijn gedachten

Een donkere kamer is

Goed afgesloten en bewaakt

Door iedereen gemist

IJs en sneeuw in deze kamer

Woede met de winterstorm

Geen licht en ook geen vuur

Verlicht de donkere toren daar

Gevangen in deze oude toren

Zit een klein naakt kind

Bevriest en rilt van de kou

Bang zoals alleen kinderen zijn

Is verlaten en alleen

Niemand luistert naar zijn klachten

Zelfs je eigen vader niet

Zal vragen waar te verblijven?

Vraag niet naar mijn zorgen

Mijn behoeften doen er niet toe

Niemand zal mijn lijden leven

Niemand kent mijn kwelling

Vraag niet naar mijn angsten

Vraag nooit wat er is gebeurd

Begraven als mijn eigen kind

Die ik nooit meer heb gezien

Geef niet op

Zal in een verre dag zijn

Ga iemand de kamer in

Zie het kind en zijn lijden

Zal het licht van zijn leven verdwijnen?

Wacht alleen op het woord van de vader

Wie kan het gewoon redden

Maar het verlangen om hem te redden

Rijpt langzaam

Vraag niet naar mijn zorgen

Mijn behoeften doen er niet toe

Niemand zal mijn lijden leven

Niemand kent mijn kwelling

Vraag niet naar mijn angsten

Vraag nooit wat er is gebeurd

Toen ik mijn eigen kind begroef

Die ik nooit meer heb gezien

Geef niet op

Vraag niet naar mijn zorgen

Mijn behoeften doen er niet toe

Niemand zal mijn lijden leven

Niemand kent mijn kwelling

Vraag niet naar mijn angsten

Vraag nooit wat er is gebeurd

Toen ik mijn eigen kind begroef

Die ik nooit meer heb gezien

Geef niet op