Freiheit - Saltatio Mortis

Es war einmal ein Vogel,

der trug prächtig Federkleid

Sein Flug war stark und kräftig,

er war der schönste weit und breit

Seine Liebe lässt ihn leben, seine Schwingen feuerrot

Seine Augen stolz und freudig, seine Freiheit trotzdem tot

Lass mich frei und ich komm stets zu dir zurück

Fang mich ein und ich muss sterben,

sterben für dein Glück

Lass mich frei

Du hast ihn eingefangen, du willst ihn voll und ganz

Soll in deinem Käfig sitzen, doch dort erlischt sein Glanz

Frag dich, was du an ihm geliebt hast,

was war für dich sein Licht

Gab es in dem Käfig scheinen,

einen grauen Vogel willst du nicht

Wenn du mich nie besitzen willst,

wirst du mich nie verlieren

Er was eens een vogel

hij droeg een prachtig verenkleed

Zijn vlucht was sterk en krachtig,

hij was de mooiste heinde en verre

Zijn liefde laat hem leven, zijn vleugels vurig rood

Zijn ogen trots en blij, zijn vrijheid nog steeds dood

Bevrijd me en ik zal altijd bij je terugkomen

vang me en ik moet sterven

sterf voor je geluk

laat me vrij

Je hebt hem betrapt, je wilt hem heel graag

Zal in je kooi zitten, maar daar vervaagt zijn pracht

Vraag jezelf af wat je van hem hield

wat was het licht voor jou?

Leek in de kooi

je wilt geen grijze vogel

Als je me nooit wilt bezitten

je zult me ​​nooit verliezen