Fatum - Saltatio Mortis

Ein Kind wächst auf so ganz allein

Wer wohl sein Vater war?

Er weiß es nicht, sehnt sich nach ihm

Und wartet 18 Jahr'

Reift so zum Mann und hat Talent

Hat es wohl weit gebracht

Doch hat er nur ein Bild gemalt

Und sich dann umgebracht

Sein Vater war ein Kind des Kriegs

Von Not und Barbarei

Ein Waisenkind mit starkem Drang

Zur Kunst und Malerei

Nahm eine Frau, zeugte ein Kind

Doch suchte er sein Glück

Weit weg vom Herd, bei seiner Kunst

Und kam nie zurück

Dessen Vater war ein stolzer Mann

Stolz auf sein Vaterland

Er warb um eine reiche Frau

Und bat um ihre Hand

Krieg brach aus, sie sagte Ja

Nach einer Nacht voll Glück

Starb er in einem fremden Land

Und kam nie Zurück

Fatum

Schatten der Vergangenheit

Fatum

Bestimmen unser Glück

Fatum

Wie der Vater so der Sohn

Fatum

Keiner kam je zurück

Dessen Vater war der Schmied im Dorf

Sohn eines Wandersmanns

Er schuftete für Frau und Kind

Doch liebte einen Mann

Nur heimlich noch er selbst zu sein

Entsprach nicht seinem Glück

Er hing sich auf an einem Strick

Und kam nie zurück

Wenn die Uhren Rückwärts laufen

Brechen Muster ihren Bann

Wenn die Zeiger stehen bleiben

Fängt die Zeit zu leben an

Fängt die Zeit zu leben an

Fatum

Schatten der Vergangenheit

Fatum

Bestimmen unser Glück

Fatum

Wie der Vater so der Sohn

Fatum

Keiner kam je zurück

Was war wird vergessen sein

Was vergessen ist kommt nicht zurück

Schatten der Vergangenheit

Bestimmen unser Glück

Fatum

Schatten der Vergangenheit

Fatum

Bestimmen unser Glück

Fatum

Wie der Vater so der Sohn

Fatum

Keiner kam je zurück

Een kind groeit helemaal alleen op

Wie denk je dat zijn vader was?

Hij weet het niet, verlangt naar hem

En wacht 18 jaar

Rijpt tot een man en heeft talent

Het moet een lange weg zijn geweest

Maar hij schilderde maar één foto

En pleegde toen zelfmoord

Zijn vader was een oorlogskind

Van nood en barbaarsheid

Een wees met sterke neigingen

Naar kunst en schilderen

Nam een ​​vrouw, verwekte een kind

Maar hij was op zoek naar zijn geluk

Ver van de kachel, op zijn kunst

En kwam nooit meer terug

Zijn vader was een trotse man

Trots op zijn vaderland

Hij heeft een rijke vrouw het hof gemaakt

En vroeg om haar hand

Er brak oorlog uit, ze zei ja

Na een nacht van geluk

Hij stierf in een vreemd land

En kwam nooit meer terug

Lot

schaduwen van het verleden

Lot

bepaal ons geluk

Lot

Zo vader, zo zoon

Lot

Niemand kwam ooit terug

Zijn vader was de smid in het dorp

zoon van een zwerver

Hij zwoegde voor vrouw en kind

Maar hield van een man

Gewoon stiekem nog steeds zichzelf

Niet tot zijn geluk

Hij hing zichzelf op aan een touw

En kwam nooit meer terug

Als de klokken achteruit lopen

Patronen breken hun betovering

Wanneer de handen stoppen

De tijd begint te leven

De tijd begint te leven

Lot

schaduwen van het verleden

Lot

bepaal ons geluk

Lot

Zo vader, zo zoon

Lot

Niemand kwam ooit terug

Wat was zal worden vergeten

Wat vergeten is, komt niet terug

schaduwen van het verleden

bepaal ons geluk

Lot

schaduwen van het verleden

Lot

bepaal ons geluk

Lot

Zo vader, zo zoon

Lot

Niemand kwam ooit terug