Queen Ephemeria - Saigon Blue Rain

My life like a…

like a withered petal

my betrayal

for one night, I kissed my youth goodbye

beauty must die

Though, I run against the dark

sure, I’ll moan about old times

though, the clock outlives our hearts

still, I hope I shall not die

At final dusk, silvery hair becoming dust

Seasons blew me away before my mind grows old

and merciless noise of the clock took off my crown

but emptiness might be my new golden home

my last golden home…

Though, I run against the dark

sure, I’ll moan about old times

though, the clock outlives our hearts

still, I hope I shall not die

(end)

Mijn leven als een...

als een verwelkt bloemblaadje

mijn verraad

voor een nacht kuste ik mijn jeugd vaarwel

schoonheid moet sterven

Hoewel, ik ren tegen het donker in

zeker, ik zal zeuren over oude tijden

de klok overleeft echter ons hart

toch hoop ik dat ik niet zal sterven

Bij de laatste schemering wordt zilverachtig haar stof

Seizoenen bliezen me weg voordat mijn geest oud wordt

en het meedogenloze geluid van de klok nam mijn kroon af

maar leegte zou mijn nieuwe gouden thuis kunnen zijn

mijn laatste gouden thuis...

Hoewel, ik ren tegen het donker in

zeker, ik zal zeuren over oude tijden

de klok overleeft echter ons hart

toch hoop ik dat ik niet zal sterven

(einde)