The Silence of Being - Sacrosanct

Closed to me by a wall of silence

I never tried to ask for reasons

I see the answer in their faces:

«Don't try to speak a language

You even don’t understand»

Sometimes it seems the less I hear the more I see

Deaf I am but blinded the men around me

Thinking about my life makes me feel

Like walking on thin ice

I’ll break through by roaring sounds

An unreal fall with silent cries

Feeling their looks burning on my skin

When I’m trying to explain

Always not alone but I can hear

My inner silence calling me back

Sometimes it seems the less I hear the more I see

Deaf I am but blinded the men around me

The silence of being

Just an empty feeling

A voyage into the unknown

No trip out of this stillness

Four walls seem to get closer

To hug me into solitude

But how can I live

When silence kills my being?

Day by day, Piece by piece

Crawling in my innerself

Fingers of lonelyness

Slowly touch my soul

Desolation, isolation

Discontent with my situation

Frustration, simulation,

To hear is my solicitation

Thinking about my life makes me feel

Like walking on thin ice

I’ll break through by roaring sounds

An unreal fall with silent cries

Feeling their looks burning on my skin

When I’m trying to explain

Always not alone but I can hear

My inner silence calling me back

Sometimes it seems the less I hear the more I see

Deaf I am but blinded the men around me

The silence of being

Just an empty feeling

A voyage into the unknown

No trip out of this stillness

Voor mij gesloten door een muur van stilte

Ik heb nooit geprobeerd om redenen te vragen

Ik zie het antwoord in hun gezichten:

"Probeer geen taal te spreken"

Je begrijpt het niet eens»

Soms lijkt het alsof hoe minder ik hoor, hoe meer ik zie

Ik ben doof, maar heb de mannen om me heen verblind

Als ik aan mijn leven denk, voel ik me

Alsof je op dun ijs loopt

Ik breek door met brullende geluiden

Een onwerkelijke val met stille kreten

Hun blikken op mijn huid voelen branden

Wanneer ik probeer uit te leggen

Altijd niet alleen, maar ik kan het horen

Mijn innerlijke stilte roept me terug

Soms lijkt het alsof hoe minder ik hoor, hoe meer ik zie

Ik ben doof, maar heb de mannen om me heen verblind

De stilte van het zijn

Gewoon een leeg gevoel

Een reis naar het onbekende

Geen trip uit deze stilte

Vier muren lijken dichterbij te komen

Om me te knuffelen in eenzaamheid

Maar hoe kan ik leven?

Wanneer stilte mijn wezen doodt?

Dag na dag, stuk voor stuk

In mijn innerlijk kruipen

Vingers van eenzaamheid

Raak langzaam mijn ziel aan

Verlatenheid, isolatie

Ontevredenheid over mijn situatie

Frustratie, simulatie,

Om te horen is mijn verzoek

Als ik aan mijn leven denk, voel ik me

Alsof je op dun ijs loopt

Ik breek door met brullende geluiden

Een onwerkelijke val met stille kreten

Hun blikken op mijn huid voelen branden

Wanneer ik probeer uit te leggen

Altijd niet alleen, maar ik kan het horen

Mijn innerlijke stilte roept me terug

Soms lijkt het alsof hoe minder ik hoor, hoe meer ik zie

Ik ben doof, maar heb de mannen om me heen verblind

De stilte van het zijn

Gewoon een leeg gevoel

Een reis naar het onbekende

Geen trip uit deze stilte