The Captive - Sacrilege

Down the spiral staircase into darkness beyond

An endless web of hopelessness, a forlorn and lonely song

The vultures silent eyeing, for the first meal of the day

The mad ones tortured eyes from insanity never stray

In the dark recesses of the pit, walls are damp and cold

Prisoner stares deranged with fears both new and old

Brain has but one use now, to torment the captives mind

Body void of use now, it is like a vision to the blind

The soul if freed could flee the pit, and walk above the pain

And once again delight in warm sun and cooling rain

Reality away now, smile glances on sad lips

Whilst glimpsing at the world before returning to the pit

De wenteltrap af naar de duisternis daarachter

Een eindeloos web van hopeloosheid, een verlaten en eenzaam lied

De gieren kijken zwijgend toe, voor de eerste maaltijd van de dag

De gekke gekwelde ogen van waanzin dwalen nooit af

In de donkere nissen van de put zijn de muren vochtig en koud

Gevangene staart gestoord met angsten zowel nieuwe als oude

Hersenen hebben nu maar één doel, om de geest van de gevangenen te kwellen

Lichaam nu niet meer gebruikt, het is als een visioen voor blinden

De ziel zou, indien bevrijd, de put kunnen ontvluchten en boven de pijn uitlopen

En opnieuw genieten van warme zon en verkoelende regen

Realiteit nu weg, glimlach blikken op droevige lippen

Terwijl je een glimp opvangt van de wereld voordat je terugkeert naar de pit