Крылья - Руслан Курик

Прочь… одна…

Я знаю… знаю…

И дано…

Но не летаю…

И смотрю я не в глаза,

А дальше глаз.

Взгляд твой больше не спасает:

Вспыхнула и угасает…

Стало быть пора… расправить крылья…

И… пас…

Вновь меня несет куда-то…

Почему рожден крылатым?..

Для чего — не знаю… знаю…

Чем живу…

Жить, наверно, нужно просто —

Но как манят эти звезды!..

Пусть не долечу… но, Боже, я хочу…

И пред небом пал —

Не гадал, не знал,

Что бывает так красиво на Земле…

В губы целовал —

Небо потерял…

И теперь я вдруг в такой же грешной мгле.

Прочь… куда — не знаю… знаю…

Только не летаю… таю…

И смотрю я дальше, дальше… дальше…

Взгляд твой не спасает… ранит…

Свет мне тень бросает… манит…

Убежать хочу…

Вдруг по-ле-чу…

Но пред небом пал —

Не гадал, не знал,

Что бывает так красиво на Земле…

В губы целовал —

Небо потерял…

И теперь я вдруг в такой же грешной мгле.

Хорошо ли там?..

Там, где жить не нам…

В отношеньи истин, а так все одно…

По небу гулял,

Но тогда не знал,

Что таким красивым может быть оно…

(Р.Курик/Р.Курик)

Weg... alleen...

Ik weet het...

En gegeven...

Maar ik vlieg niet...

En ik kijk niet in de ogen,

En dan de ogen.

Uw blik slaat niet meer op:

Het vlamde op en vervaagde...

Het is tijd om je vleugels uit te slaan...

En... pas...

Het brengt me weer ergens...

Waarom is hij met vleugels geboren?

Waarvoor - ik weet het niet ... ik weet het ...

Wat leef ik...

Moet waarschijnlijk gewoon leven

Maar hoe lonken deze sterren!..

Laat me het niet redden... maar, God, ik wil...

En viel voor de hemel -

Niet geraden, wist niet

Wat gebeurt er zo mooi op aarde...

Op de lippen gekust -

Hemel verloren...

En nu zit ik ineens in dezelfde zondige waas.

Weg... waar - ik weet het niet... ik weet het...

Ik vlieg gewoon niet... ik smelt...

En ik kijk verder, verder... verder...

Je blik redt niet... het doet pijn...

Het licht werpt een schaduw op mij ... wenkt ...

Ik wil weglopen...

Plotseling, le-chu ...

Maar viel voor de hemel -

Niet geraden, wist niet

Wat gebeurt er zo mooi op aarde...

Op de lippen gekust -

Hemel verloren...

En nu zit ik ineens in dezelfde zondige waas.

Gaat het daar goed?..

Waar we niet wonen...

Wat de waarheden betreft, is het allemaal hetzelfde...

Liep door de lucht

Maar toen wist ik het niet

Hoe mooi kan het zijn...

(R. Couric/R. Couric)