The Raven - Rotting Christ

I fall from the holy empire

An angel that loosing his path

I am tormented with passion and fire

I am tormented with pride, greed and lust

The raven, once upon a midnight dreary

While I pondered, weak and weary

Over many a quaint and curious volume of forgotten lore

While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping

I am dreaming flying higher and higher

I am dreaming hope, fear, love and pain

My graceful forbidden desire

They always call whisper my name

Prophet, said I, thing of evil

Prophet still, if bird or devil

Whether Tempter sent

Or whether tempest tossed thee here ashore

Desolate yet all undaunted

On this desert land enchanted

On this home by Horror haunted

Tell me truly, I implore

Is there, is there balm in Gilead?

Tell me, tell me, I implore

Quoth the Raven «Nevermore»

Deep into that darkness peering

Long I stood there wondering, fearing

Doubting, dreaming dreams no mortal

Ever dared to dream before

Be that word our sign of parting

Bird or fiend, I shrieked, upstarting

Leave no black plume as a token

Of that lie thy soul hath spoken

Leave my loneliness unbroken

Quit the bust above my door

Take thy beak from out my heart

I fall from the holy empire

An angel that loosing his path

I am tormented with passion and fire

I am tormented with pride, greed and lust

And the Raven, never flitting

Still is sitting

Still is sitting

On the pallid bust of Pallas

Just above my chamber door

And his eyes have all the seeming

Of a demons that is dreaming

And the lamp-light o’er him streaming

Throws his shadow on the floor

And my soul from out that shadow

That lies floating on the floor

Shall be lifted, nevermore!

Ik val uit het heilige rijk

Een engel die zijn pad kwijtraakt

Ik word gekweld door passie en vuur

Ik word gekweld door trots, hebzucht en lust

De raaf, er was eens een sombere nacht

Terwijl ik nadacht, zwak en vermoeid

Over menig vreemd en merkwaardig deel van vergeten overleveringen

Terwijl ik knikte, bijna in slaap gevallen, werd er plotseling getikt

Ik droom dat ik steeds hoger vlieg

Ik droom hoop, angst, liefde en pijn

Mijn gracieuze verboden verlangen

Ze fluisteren altijd mijn naam

Profeet, zei ik, iets van het kwaad

Profeet nog steeds, als vogel of duivel

Of de verleider heeft gestuurd

Of de storm je hier aan land heeft gegooid?

Desolaat en toch onverschrokken

Op dit betoverende woestijnland

Op dit huis door Horror spookt

Zeg het me echt, ik smeek het je

Is er, is er balsem in Gilead?

Vertel me, vertel me, ik smeek om

Quoth de Raaf «Nevermore»

Diep in die duisternis turen

Lang heb ik daar gestaan, me afvragend, vrezend

Twijfelen, dromen dromen geen sterveling

Ooit eerder durven dromen

Wees dat woord ons teken van afscheid

Vogel of duivel, gilde ik, beginnend

Laat geen zwarte pluim achter als token

Van die leugen heeft uw ziel gesproken

Laat mijn eenzaamheid ongebroken

Sluit de buste boven mijn deur

Neem uw snavel uit mijn hart

Ik val uit het heilige rijk

Een engel die zijn pad kwijtraakt

Ik word gekweld door passie en vuur

Ik word gekweld door trots, hebzucht en lust

En de Raaf, die nooit fladdert

Zit nog steeds

Zit nog steeds

Op de bleke buste van Pallas

Net boven mijn kamerdeur

En zijn ogen hebben alle schijn

Van een demon die droomt

En het lamplicht o'er hem streaming

Gooit zijn schaduw op de vloer

En mijn ziel vanuit die schaduw

Dat ligt drijvend op de vloer

Zal worden opgeheven, nooit meer!