Icarus' Syndrome - Robin Gone Wrong

Столько царапин, изломаны кости

И не осталось живого местечка

На этом теле, и в этом погосте

Давно уже жители все омертвели,

Но омертветь — не погибнуть, поэтому рано его хоронить

Хоть и тело распластано

Парень сначала душой, а потом и телом погиб (не напрасно)

Он поднимался метр за метром

Будто пытаясь слиться в единое целое

С голубой далью и алебардой разрезанным огненным небом,

Но в свете амбиций, сиянии славы

Крылья его опалила звезда

И то, к чему он стремился так яростно лишь показало путь в никуда

И казалось, в бессмысленном псевдопадении

Там, где Солнце уже давно не встает и лишь холод глаза обжигает

Икар все увидит, Икар все поймет

И придет к осознанию, что пустота — это больше, чем ничего

И в ней растворится, прекрасно осознавая

Кто он такой и зачем он пришел

Икар воспарил к солнцу, но обжог крылья об лампу

И в своем падении он стал чем-то большим, чем папа

Выше в небо — дольше падать, тут нет Рая, тут нет Ада

Твой провал — не божья кара, на асфальте труп Икара

Икар воспарил к солнцу, но обжог крылья об лампу

И в своем падении он стал чем-то большим, чем папа

Выше в небо — дольше падать, тут нет Рая, тут нет Ада

Твой провал — не божья кара, на асфальте труп Икара

Моя лестничная клетка уже давно меня не держит

И мои демоны рвутся наружу

Рвут изнутри рефлектив спецодежды

Или брони, называй как угодно,

Но знай, что я неуязвим даже для собственных тварей,

А все потому что я принял к себе их и вырастил армию

Все это — Войны Клонов?

нет, все это Войны Клоунов

И акробатам под куполом цирка будет больнее всего

Когда тросы надежды порвутся и станут блеклыми нитями

И наследник Летающих Грейсонов

Окажется мертв изнутри, вместо того, чтобы телом погибнуть

Крылья в крови у Икара, все потому что их давно уже тут нет

И так устал он падать на протяжении тысячи лет

Он снова восстанет из пепла, как феникс

И плоть его будет из страха и боли

Мгновение — перерожденный Икар воспарит к небесам

Чтобы огонь, что дарован ему после стольких страданий Направить на столь

ненавистное здание храма

И вместе с тем желанную цель обрести

Став воплощением криков и шрамов

И он поймет, что нет ни судьбы, ни Богов, ни игры, ни колоды

И станет единственным Богом огня и свободы

Сгорев в холодном безумии

Икар воспарил к солнцу, но обжог крылья об лампу

И в своем падении он стал чем-то большим, чем папа

Выше в небо — дольше падать, тут нет Рая, тут нет Ада

Твой провал — не божья кара, на асфальте труп Икара

Икар воспарил к солнцу, но обжог крылья об лампу

И в своем падении он стал чем-то большим, чем папа

Выше в небо — дольше падать, тут нет Рая, тут нет Ада

Твой провал — не божья кара, на асфальте труп Икара

Zoveel krassen, gebroken botten

En er was geen woonruimte meer

Op dit lichaam en op dit kerkhof

Al heel lang zijn de inwoners allemaal gestorven,

Maar doodgaan is niet doodgaan, dus het is te vroeg om hem te begraven

Ook al is het lichaam afgeplat

De man, eerst in ziel, en dan in lichaam, stierf (niet tevergeefs)

Hij klom meter voor meter

Alsof je probeert samen te smelten tot één geheel

Met een blauwe afstand en een hellebaard sneed door de vurige lucht,

Maar in het licht van ambitie, de gloed van glorie

Zijn vleugels waren verschroeid door een ster

En wat hij zo vurig zocht, wees alleen de weg naar nergens

En het leek, in een zinloze pseudo-val

Waar de zon lange tijd niet is opgekomen en alleen de kou de ogen brandt

Icarus zal alles zien, Icarus zal alles begrijpen

En kom tot het besef dat leegte meer is dan niets

En erin oplossen, volkomen bewust

Wie is hij en waarom is hij gekomen?

Icarus vloog naar de zon, maar verbrandde zijn vleugels aan de lamp

En in zijn val werd hij meer dan een vader

Hoger in de lucht - val langer, er is geen hemel, er is geen hel

Jouw falen is niet Gods straf, het lijk van Icarus ligt op het asfalt

Icarus vloog naar de zon, maar verbrandde zijn vleugels aan de lamp

En in zijn val werd hij meer dan een vader

Hoger in de lucht - val langer, er is geen hemel, er is geen hel

Jouw falen is niet Gods straf, het lijk van Icarus ligt op het asfalt

Mijn trappenhuis heeft me lange tijd niet vastgehouden

En mijn demonen haasten zich naar buiten

Ze scheuren van binnenuit de reflecterende overalls

Of bronies, noem het wat je wilt

Maar weet dat ik zelfs voor mijn eigen schepselen onkwetsbaar ben,

En dat allemaal omdat ik ze opnam en een leger op de been bracht

Zijn dit alle Clone Wars?

nee, het zijn allemaal clownsoorlogen

En acrobaten onder de koepel van het circus zullen het meest gewond raken

Wanneer de touwen van hoop breken en vervaagde draden worden

En de erfgenaam van de Flying Graysons

Zal van binnenuit dood zijn, in plaats van in het lichaam te sterven

Icarus heeft vleugels in zijn bloed, allemaal omdat ze hier al lang niet meer zijn geweest

En hij was duizend jaar lang zo moe van het vallen

Hij zal weer opstaan ​​uit de as als een feniks

En zijn vlees zal van angst en pijn zijn

Een moment - de herboren Icarus zal naar de hemel vliegen

Om het vuur te richten dat hem werd gegeven na zoveel lijden

gehate tempelbouw

En tegelijkertijd het gewenste doel te vinden

De belichaming worden van geschreeuw en littekens

En hij zal begrijpen dat er geen lot is, geen goden, geen spel, geen kaartspel

En zal de enige God van vuur en vrijheid worden

Verbrand in koude waanzin

Icarus vloog naar de zon, maar verbrandde zijn vleugels aan de lamp

En in zijn val werd hij meer dan een vader

Hoger in de lucht - val langer, er is geen hemel, er is geen hel

Jouw falen is niet Gods straf, het lijk van Icarus ligt op het asfalt

Icarus vloog naar de zon, maar verbrandde zijn vleugels aan de lamp

En in zijn val werd hij meer dan een vader

Hoger in de lucht - val langer, er is geen hemel, er is geen hel

Jouw falen is niet Gods straf, het lijk van Icarus ligt op het asfalt