I Stand Alone - Robert Glasper Experiment, Common, Patrick Stump

Sometimes we feel alone

But alone ain’t always wrong

Alone in a crowded room

My mind made up like a powder room

I’m the sun, giving the clouds some room

I shine, shine like the hour noon

Tune is to stay in, step with every day men

And women, the rythym of the realness

Still I’m Legend like Will Smith

In the presence of the fake I am a real gift

Open it, hopin' it’d be something dope in it

Movement of the people getting motion sick

We ride on the highs and the lows of it

On the Southside, we got hosed for it

Standing up like Rich Pryor

We get fire and inspire 'bout a prospect to get higher

Your sire on the throne grew up around the stones

The ranger, so I stand alone

I’m flying high up in the sky

I will not run, I will not hide

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

The only test is to survive

I will succeed I will not die

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

Success it is, we blessed to live

Not just my kids, want the best for his

Progression lives where the lessons is

I got my own, God bless the kid

In the mid part of Babylon listening to Farrakhan

In the parks of Avalon Streets we would battle on

Got the good book in my carry-on

Life is a race, I’m the marathon

Man on the moon, give the boy some room

Rose from the concrete, told you I would bloom

Situation brought out the hero

A little black 13-year-old

The voice of the Lord in my earlobe

Telling me my purpose, I could see it clearer

Revolution in the execution of lyrics

Spirit of Gil Scott, Marvin Gaye, modern day I pray

I’m flying high up in the sky

I will not run, I will not hide

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

The only test is to survive

I will succeed I will not die

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

I’m flying high up in the sky

I will not run, I will not hide

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

The only test is to survive

I will succeed I will not die

I stand alone, I stand alone

I stand alone, I stand alone

Alone, alone, alone

Alone, alone, alone

The irresistible appeal of Black individuality — where has all of that gone?

The very people who blazed our path to self-expression and pioneered a

resolutely distinct and individual voice have too often succumbed to

mind-numbing sameness and been seduced by simply repeating what we hear,

what somebody else said or thought and not digging deep to learn what we think

or what we feel, or what we believe

Now it is true that the genius of African culture is surely its repetition,

but the key to such repetition was that new elements were added each go-round.

Every round goes higher and higher.

Something fresh popped off the page or

jumped from a rhythm that had been recycled through the imagination of a writer

or a musician.

Each new installation bore the imprint of our unquenchable

thirst to say something of our own, in our own way, in our own voice as best we

could.

The trends of the times be damned

Thank God we’ve still got musicians and thinkers whose obsession with

excellence and whose hunger for greatness remind us that we should all be

unsatisfied with mimicking the popular, rather than mining the fertile veins of

creativity that God placed deep inside each of us

Soms voelen we ons alleen

Maar alleen is niet altijd verkeerd

Alleen in een drukke kamer

Mijn gedachten waren verzonnen als een poederkamer

Ik ben de zon, geef de wolken wat ruimte

Ik schijn, schijn als de middag

Tune is om in te blijven, stap met elke dag mannen

En vrouwen, het ritme van de echtheid

Toch ben ik een legende zoals Will Smith

In de aanwezigheid van de nep ben ik een echt geschenk

Open het, in de hoop dat er iets dope in zit

Beweging van de mensen die bewegingsziek worden

We rijden op de hoogte- en dieptepunten ervan

Aan de zuidkant zijn we ervoor gespoten

Opstaan ​​als Rich Pryor

We krijgen vuur en inspireren een prospect om hoger te komen

Je vader op de troon groeide op rond de stenen

De boswachter, dus ik sta alleen

Ik vlieg hoog in de lucht

Ik zal niet rennen, ik zal me niet verbergen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

De enige test is om te overleven

Ik zal slagen, ik zal niet sterven

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Het is gelukt, we hebben gezegend om te leven

Niet alleen mijn kinderen, willen het beste voor hem

Vooruitgang leeft waar de lessen zijn

Ik heb mijn eigen, God zegene het kind

In het midden van Babylon, luisterend naar Farrakhan

In de parken van Avalon Streets zouden we strijden

Ik heb het goede boek in mijn handbagage

Het leven is een race, ik ben de marathon

Man op de maan, geef de jongen wat ruimte

Roos uit het beton, ik zei toch dat ik zou bloeien

Situatie bracht de held naar voren

Een kleine zwarte 13-jarige

De stem van de Heer in mijn oorlel

Door me mijn doel te vertellen, zou ik het duidelijker kunnen zien

Revolutie in de uitvoering van teksten

Spirit of Gil Scott, Marvin Gaye, moderne dag bid ik

Ik vlieg hoog in de lucht

Ik zal niet rennen, ik zal me niet verbergen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

De enige test is om te overleven

Ik zal slagen, ik zal niet sterven

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik vlieg hoog in de lucht

Ik zal niet rennen, ik zal me niet verbergen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

De enige test is om te overleven

Ik zal slagen, ik zal niet sterven

Ik sta alleen, ik sta alleen

Ik sta alleen, ik sta alleen

Alleen, alleen, alleen

Alleen, alleen, alleen

De onweerstaanbare aantrekkingskracht van zwarte individualiteit - waar is dat allemaal gebleven?

Dezelfde mensen die ons pad naar zelfexpressie baanden en pionierden met een

resoluut verschillende en individuele stemmen zijn te vaak bezweken voor

geestdodende gelijkheid en verleid door simpelweg te herhalen wat we horen,

wat iemand anders zei of dacht en niet diep graaft om te leren wat we denken

of wat we voelen of wat we geloven

Nu is het waar dat het genie van de Afrikaanse cultuur zeker de herhaling is,

maar de sleutel tot een dergelijke herhaling was dat er elke keer nieuwe elementen werden toegevoegd.

Elke ronde gaat hoger en hoger.

Er is iets nieuws van de pagina gesprongen of

sprong van een ritme dat was hergebruikt door de verbeelding van een schrijver

of een muzikant.

Elke nieuwe installatie droeg de stempel van onze onuitblusbare

dorst om iets van onszelf te zeggen, op onze eigen manier, met onze eigen stem, zo goed als we kunnen

zou kunnen.

De trends van deze tijd zijn verdomd

Godzijdank hebben we nog steeds muzikanten en denkers wiens obsessie met

uitmuntendheid en wiens honger naar grootsheid ons eraan herinnert dat we allemaal zouden moeten zijn?

ontevreden met het nabootsen van het populaire, in plaats van het ontginnen van de vruchtbare aderen van

creativiteit die God diep in ieder van ons heeft geplaatst