Tempo Nublado - Rita Lee

Nesse dia cinza em que as pessoas passam

Vestidas de chuva

Sem falar

Nessas vidas mudas houve sonhos, choros

Que minha vidraça

Vai embaçar

Casas desbotadas, como manchas tristes

Daquela roupa

Que não se usa mais

Tudo neste dia está envelhecido

Como aquele jeito

De cantar

Onde estará você, meu amor?

Onde estará você?

O lugar de sempre, a velha poesia

Em setenta e oito

Rotações

O tempo nublado, a minha voz chamando

Pelo seu sorriso

Que foi com o sol

Onde estará você, meu amor?

Onde estará você?

Meu amor, onde estará você?

Op deze grijze dag waarop mensen besteden

gekleed in regen

Zonder te praten

In deze stille levens waren er dromen, kreten

dat mijn ruit

zal vervagen

Vervaagde huizen als droevige vlekken

van die kleren

Die niet meer wordt gebruikt

Alles op deze dag is verouderd

zoals op die manier

van zingen

Waar zal je zijn, mijn liefste?

Waar zal je zijn?

De altijd plaats, de oude poëzie

Over achtenzeventig

rotaties

Het bewolkte weer, mijn stem die roept

door je glimlach

Wat is er met de zon gebeurd?

Waar zal je zijn, mijn liefste?

Waar zal je zijn?

Mijn liefste, waar zal je zijn?