Animan - Rising Storm

1. Strophe

A night full of rain and terror — the streets of London town

Groaning with pain — clangs in my ear — an unspeakable yell

The Tavern, it’s source — I am full of remorse — nobody here cares

Dispute of two — this can’t be true

Every order I obey is forced … human nature has a primitive cause

Leave behind the chain…

Everything seems to change

The inner me … drawn forth… a heedless act

The vision narrow… like a bull in a crimson cloak

My Rage is on — there’s no way to run — summon the beast… engage

Without a thought… considerateness… is just what’s missing…

Restrain the beast … tame it to succeed

2.Strophe

The knife unsheathed in Fury- the victim on the ground

My savage blow… meets the aggressor unprepared

You bloody mess… You will suffer … it’s your fault

I look up … she is looming over him … laughing

She calls me a fool

Interlude

Yesterday night, the most gruesome criminal of our town could escape the

clutches of London’s justice.

She has been hunted down for month

In the process of investigation numerous resources of the city were used

When at last she was compromised by a lone policeman in a local tavern,

an unknown stranger took him out violently and without any warning,

helping her to escape

The witnesses described the stranger as beastlike, bloodthirsty, unlike a human

How could this be wrong?

… I was trying to help… It felt so good,

so true… no thought could equal the feeling of honest rage… Isn’t a man just a

beast with a leash?

1. Strofe

Een nacht vol regen en angst - de straten van de stad Londen

Kreunend van de pijn - gerinkel in mijn oor - een onuitsprekelijke schreeuw

The Tavern, het is de bron - ik ben vol wroeging - niemand hier geeft erom

Geschil van twee - dit kan niet waar zijn

Elk bevel dat ik opvolg is gedwongen... de menselijke natuur heeft een primitieve oorzaak

Laat de ketting achter...

Alles lijkt te veranderen

De innerlijke ik ... naar voren getrokken ... een achteloze daad

Het zicht vernauwt... als een stier in een karmozijnrode mantel

Mijn woede is aan - er is geen manier om te rennen - roep het beest op ... ga aan de slag

Zonder een gedachte... attentheid... is precies wat er ontbreekt...

Houd het beest in bedwang... tem het om te slagen

2.Strofe

Het mes uit de schede in Fury, het slachtoffer op de grond

Mijn woeste slag... ontmoet de agressor onvoorbereid

Jij verdomde puinhoop... Je zult lijden... het is jouw schuld

Ik kijk omhoog... ze doemt over hem heen... lachend

Ze noemt me een dwaas

Intermezzo

Gisteravond kon de meest gruwelijke crimineel van onze stad ontsnappen aan de

klauwen van de Londense justitie.

Er wordt al maanden op haar gejaagd

Tijdens het onderzoek werden talloze bronnen van de stad gebruikt

Toen ze uiteindelijk werd gecompromitteerd door een eenzame politieagent in een plaatselijke herberg,

een onbekende vreemdeling nam hem met geweld en zonder enige waarschuwing mee naar buiten,

haar helpen ontsnappen

De getuigen beschreven de vreemdeling als beestachtig, bloeddorstig, in tegenstelling tot een mens

Hoe kan dit verkeerd zijn?

... Ik probeerde te helpen ... Het voelde zo goed,

zo waar... geen enkele gedachte kan het gevoel van oprechte woede evenaren... Is een mens niet gewoon een

beest met een riem?