Disenchanted - Rise of Avernus

Maybe I have come to see the light

Beneath the bludgeoning

Lies a truth I cannot hide

Within this darkness calls

And I wait for one to find

The key that sets me free

The hurt inside you is a rumour

With one caress your walls fall down

There is no fear here only freedom

My voice will guide you if you listen

… If you listen

For years I’ve tried to find a cure here

But still she comes to me at night

Confounded lovers blind intentions

These fading memories haunt me still

Coiled…

As passion devoured by flame

Winter has martyred his heart

Lifeless and cannot be saved

Tearing purity apart

Desolation now remains

Transgressions of once was bound

Her scenery turning to grey

As sorrow is all that is found

Lamenting in mirthless sorrow

As your voice draws me near

This requiem will not relent

In the years since you’ve passed

Echoes of your cries still torture me

And I can still hear your screams

Maybe I have failed to see the plight

As those around me fold

Within this reckoning

Stands a creature from my past

Still waiting to be saved

Disenchanted remain

Misschien ben ik gekomen om het licht te zien

Onder de knaller

Leugens een waarheid die ik niet kan verbergen

In deze duisternis roept

En ik wacht tot er een wordt gevonden

De sleutel die me bevrijdt

De pijn in jou is een gerucht

Met één streling vallen je muren naar beneden

Er is hier geen angst, alleen vrijheid

Mijn stem zal je leiden als je luistert

... Als je luistert

Jarenlang heb ik geprobeerd hier een remedie te vinden

Maar toch komt ze 's nachts naar me toe

Verwarde minnaars blinde bedoelingen

Deze vervagende herinneringen achtervolgen me nog steeds

opgerold…

Als passie verslonden door vlam

Winter heeft zijn hart gemarteld

Levenloos en kan niet worden opgeslagen

Zuiverheid uit elkaar scheuren

Verlatenheid blijft nu over

Overtredingen van eens waren gebonden

Haar landschap wordt grijs

Omdat verdriet het enige is dat gevonden wordt

Treurend in vreugdeloos verdriet

Terwijl je stem me dichterbij brengt

Dit requiem zal niet vermurwen

In de jaren sinds je bent geslaagd

Echo's van je kreten kwellen me nog steeds

En ik kan nog steeds je geschreeuw horen

Misschien heb ik de benarde situatie niet gezien

Zoals degenen om me heen vouwen

Binnen deze afrekening

Staat een wezen uit mijn verleden

Wacht nog steeds om te worden opgeslagen

Ontgoocheld blijven