Harlem Rain - Richie Sambora

The old man down on the corner

is downing in his pain

I can see the sorrow in his eyes

his tears, the leave a stain

The streets have left him broken

he’s in the final phase

It’s been a long hard road

from his glory days.

There’s a tatoo of his sweetheart

fading on his arm

he talks of painful tragedy

how he lost his lucky charm

his memory is clouded

from the thunder in this vein

he’s vanishing, vanishing gone

in the Harlem rain.

Harlem rain coming down

another shattered soul

in the lost and found

one more night

on the street of pain

getting washed away by the Harlem rain.

On desperation avenue

the devil takes his toll

where the pushers and the poverty

slowly claim your soul

when you reached the realization

that you just can’t break the chain, no you’re vanishing, vanishing gone

in the Harlem rain.

Harlem rain coming down

another shattered soul

in the lost and found

one more night

on the street of pain

getting washed away by the Harlem rain (Harlem rain).

In your seach for tender mercy

no one seemed to care

the faith that used to be your crutch

is now your cross to bear

You last yourself so long ago

you don’t know who to blame

you’re vanishing, vanishing gone

vanishing, vanishing gone

vanishing, vanishing gone

in the Harlem rain.

De oude man op de hoek

is neerslachtig in zijn pijn

Ik zie het verdriet in zijn ogen

zijn tranen laten een vlek achter

De straten hebben hem gebroken achtergelaten

hij zit in de laatste fase

Het is een lange moeilijke weg geweest

uit zijn gloriedagen.

Er is een tatoeage van zijn liefje

vervagen op zijn arm

hij heeft het over een pijnlijke tragedie

hoe hij zijn geluksbrenger verloor

zijn geheugen is troebel

van de donder in deze geest

hij verdwijnt, verdwijnt weg

in de regen van Harlem.

Harlem regen komt naar beneden

weer een verbrijzelde ziel

in de verloren en gevonden voorwerpen

nog een nacht

op de straat van pijn

weggespoeld door de regen in Harlem.

Op desperation avenue

de duivel eist zijn tol

waar de pushers en de armoede

claim langzaam je ziel

toen je het besef bereikte

dat je de ketting gewoon niet kunt breken, nee, je verdwijnt, verdwijnt weg

in de regen van Harlem.

Harlem regen komt naar beneden

weer een verbrijzelde ziel

in de verloren en gevonden voorwerpen

nog een nacht

op de straat van pijn

weggespoeld worden door de Harlem-regen (Harlem-regen).

In je zoektocht naar tedere genade

het leek niemand iets te kunnen schelen

het geloof dat vroeger je kruk was

is nu jouw kruis om te dragen

Je houdt het zo lang geleden vol

je weet niet wie je de schuld moet geven

je verdwijnt, verdwijnt weg

verdwijnen, verdwijnen verdwenen

verdwijnen, verdwijnen verdwenen

in de regen van Harlem.