Where the Wind Don't Whine - Richard Thompson

Get in the car she said and drive me into next week

I should have turned her down, blame my curious streak

I never dreamt that we’d be driving into trouble

Until we hit a rock that bent my nose double

I’d say we both were on run, run, run

She looked too fresh for twenty-one, one, one

She slipped her little hand in mine, mine, mine

Said I’ll take you where the wind don’t whine, whine

I’ll take you where the wind don’t whine

Ah the wheels were moaning, we were heading ninety-five

The rain was beating down, my engine was alive

The roads were empty as the day turned into night

With every street lamp her face shone white

I asked her name and she just smiled, smiled, smiled

We must have clocked a thousand miles, miles, miles

She said we’ll be there in a while, while, while

I’ll take you where the wind don’t whine, whine

I’ll take you where the wind don’t whine

I was feeling weary when the car died on me

I pulled her over and the strength just drained from me

The price of running’s getting dearer and dearer

And nothing ever seems to get nearer and nearer

I suppose I didn’t make the grade, grade, grade

When I looked around she’d slipped away, 'way, 'way

Out in the night you’ll see her shine, shine, shine

Waiting where the wind don’t whine, whine

Waiting where the wind don’t whine, whine

Waiting where the wind don’t whine

Stap in de auto die ze zei en rijd me volgende week naar binnen

Ik had haar moeten afwijzen, de schuld van mijn nieuwsgierige streak

Ik had nooit gedroomd dat we in de problemen zouden komen

Totdat we een rots raakten die mijn neus dubbel boog

Ik zou zeggen dat we allebei op de vlucht waren, rennen, rennen

Ze zag er te fris uit voor eenentwintig, een, een

Ze stak haar kleine hand in de mijne, de mijne, de mijne

Zei dat ik je zal brengen waar de wind niet zeurt, zeur

Ik breng je waar de wind niet zeurt

Ah, de wielen kreunden, we reden vijfennegentig

De regen kletterde, mijn motor leefde

De wegen waren leeg toen de dag in nacht veranderde

Bij elke straatlantaarn straalde haar gezicht wit

Ik vroeg haar naam en ze glimlachte, glimlachte, glimlachte

We moeten duizend mijl, mijl, mijl hebben geklokt

Ze zei dat we er over een tijdje, terwijl, terwijl

Ik breng je waar de wind niet zeurt, zeurt

Ik breng je waar de wind niet zeurt

Ik voelde me moe toen de auto op mij stierf

Ik trok haar naar zich toe en de kracht vloeide gewoon uit me weg

De prijs van hardlopen wordt steeds duurder

En niets lijkt ooit dichterbij te komen

Ik denk dat ik het cijfer, cijfer, cijfer niet heb gehaald

Toen ik om me heen keek, was ze weggeglipt, 'way, way'

In de nacht zul je haar zien schijnen, schijnen, schijnen

Wachten waar de wind niet zeurt, zeurt

Wachten waar de wind niet zeurt, zeurt

Wachten waar de wind niet zeurt