How Will I Ever Be Simple Again - Richard Thompson

Oh she danced in the street with the guns all around her

All torn like a rag doll, barefoot in the rain

And she sang like a child, toora-day toora-daddy

Oh how will I ever be simple again

She sat by the banks of the dirty grey river

And tried for a fish with a worm on a pin

There was nothing but fever and ghosts in the water

Oh how will I ever be simple again

War was my love and my friend and companion

And what did I care for the pretty and plain

But her smile was so clear and my heart was so troubled

Oh how will I ever be simple again

In her poor burned-out house I sat at her table

The smell of her hair was like cornfields in May

And I wanted to weep and my eyes ached from trying

Oh how will I ever be simple again

So graceful she moved through the dust and the ruin

And happy she was in her dances and games

Oh teach me to see with your innocent eyes, love

Oh how will I ever be simple again

Oh how will I ever be simple again

Oh ze danste op straat met de geweren om haar heen

Allemaal verscheurd als een lappenpop, blootsvoets in de regen

En ze zong als een kind, toora-day toora-daddy

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn

Ze zat aan de oevers van de vuile grijze rivier

En probeerde voor een vis met een worm op een pin

Er was niets dan koorts en geesten in het water

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn

Oorlog was mijn liefde en mijn vriend en metgezel

En wat gaf ik om het mooie en eenvoudige?

Maar haar glimlach was zo duidelijk en mijn hart was zo bezorgd

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn

In haar arme uitgebrande huis zat ik aan haar tafel

De geur van haar haar was als korenvelden in mei

En ik wilde huilen en mijn ogen deden pijn van het proberen

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn

Zo gracieus bewoog ze zich door het stof en de ruïne

En gelukkig was ze bij haar dansjes en spelletjes

Oh leer me kijken met je onschuldige ogen, liefje

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn

Oh hoe zal ik ooit weer eenvoudig zijn