A Simple Story - Rich Aucoin

And so the story begins with a great king of enormous wealth and power

Power so great, it seemed to get the king anything he desired

Yet, there was one desire which remained unfulfilled

The king’s desire for immortality

The king was not so naieve to think that he could live forever

But wished that he would be eternally remembered

One by one however, his attempts to be remembered failed

And his wife bore him a single daughter, and immediately fell ill after her

birth

As his wife passed away, he declared he would not love again

As time passed, his earthly monument showed signs of decay

Soon afterwards, he too showed signs of life’s corrosion

So he called forth all of the wise men in his kingdom to each bring their truth

and their wisdom

Each, however, failed to stand against refutation

As time passed, the king began to think that the immortal truth was an

impossible wish

So he borded himself in a remote wing of his palace with orders for no one to

disturb him unless they brought him an answer to his wish

And so there the king stayed, alone, waiting for death’s innevitable call

This was until one day a wise man came forth to the isolated king and declared

This too, in time, shall pass

En zo begint het verhaal met een grote koning van enorme rijkdom en macht

De macht was zo groot dat het de koning leek te krijgen wat hij maar wilde

Toch was er één wens die onvervuld bleef

Het verlangen van de koning naar onsterfelijkheid

De koning was niet zo naïef om te denken dat hij voor altijd zou kunnen leven

Maar wenste dat hij voor eeuwig herinnerd zou worden

Maar één voor één mislukten zijn pogingen om te worden herinnerd

En zijn vrouw schonk hem een ​​alleenstaande dochter en werd onmiddellijk ziek na haar

geboorte

Toen zijn vrouw stierf, verklaarde hij dat hij niet meer zou liefhebben

Naarmate de tijd verstreek, vertoonde zijn aardse monument tekenen van verval

Kort daarna vertoonde ook hij tekenen van levenscorrosie

Dus riep hij alle wijzen in zijn koninkrijk bijeen om elk hun waarheid te brengen

en hun wijsheid

Elk kon zich echter niet verzetten tegen weerlegging

Naarmate de tijd verstreek, begon de koning te denken dat de onsterfelijke waarheid een

onmogelijke wens

Dus hing hij zichzelf in een afgelegen vleugel van zijn paleis met orders voor niemand om...

hem storen tenzij ze hem een ​​antwoord op zijn wens brachten

En dus bleef de koning, alleen, wachtend op de onvermijdelijke roep van de dood

Dit was totdat op een dag een wijs man naar de geïsoleerde koning kwam en verklaarde:

Ook dit zal na verloop van tijd voorbij gaan