Canvas - Rezonate

Tuning out of starlight

The innocent lifetime flickers and flashes

Onto a canvas

No, nobody seems worth it

And while the feeling’s sophisticated

The view is so restrained

The past is nearing closer and closer I fear

So let’s just cut the bullshit

And tell me who’s independent

Thumbs twiddling and your life’s escaping your mind

Keep in mind

Well the air ain’t free as it used to be

But that’s quite alright when you’re still eighteen

It seems to be

And I’ll tell you who’s overrated

What’s a beautiful person with some hideous dreams?

And while the lining isn’t silver

We’re verging on the side of the road that’ll take us home

The edge of us is getting weighed

Read about your life in your local papers

Realize the end of us is getting near

You’re just a droplet of paint trickled off your canvas

Delirious illusions flowing backwards through the river of color

While we analyze it to try see it clearer

Secretly appealing to a lonely prisoner

Now what’s your vision?

Initiate your shading, blend the universe together in time

It only gets a little easier

Suddenly piece yourself back together now

What’s your vision?

And I don’t wanna have to give a damn about you

Or your inhibitions

After all, you’re the one who taught me love

Was not for everybody

However, I’m starting to see this world in the right light

Yet it still gets darker

You see, it’s just a simple symphony

Or a painting

Whatever

This unnatural path

It spans infinitely

But my world is crumbling

Let it collapse into the abyss

In the midst of summer it won’t exist

This emptiness

It’s just a blank slate

Waiting for a painter to interfere

It’s quite complex

But what do I know?

Afstemmen op sterrenlicht

Het onschuldige leven flikkert en flitst

Op een canvas

Nee, niemand lijkt het waard

En terwijl het gevoel verfijnd is

Het uitzicht is zo ingetogen

Het verleden komt steeds dichterbij vrees ik

Dus laten we gewoon stoppen met de bullshit

En vertel me wie onafhankelijk is?

Duimen draaien en je leven ontsnapt aan je geest

Onthoud

Nou, de lucht is niet meer zo vrij als vroeger

Maar dat is best oké als je nog achttien bent

Het lijkt erop

En ik zal je vertellen wie overschat is

Wat is een mooi persoon met afschuwelijke dromen?

En hoewel de voering niet zilver is

We komen aan de kant van de weg die ons naar huis zal brengen

De rand van ons wordt gewogen

Lees over uw leven in uw lokale kranten

Realiseer je dat het einde van ons nadert

Je bent slechts een druppel verf die van je canvas druppelt

Uitzinnige illusies die achteruit stromen door de rivier van kleur

Terwijl we het analyseren om het duidelijker te zien

Stiekem een ​​beroep doen op een eenzame gevangene

Wat is nu uw visie?

Begin met schaduwen, meng het universum in de tijd

Het wordt alleen een beetje makkelijker

Plotseling jezelf weer bij elkaar nu

Wat is jouw visie?

En ik wil niets om je geven

Of je remmingen

Jij bent tenslotte degene die me liefde heeft geleerd

Was niet voor iedereen

Ik begin deze wereld echter in het juiste licht te zien

Toch wordt het nog steeds donkerder

Zie je, het is maar een simpele symfonie

Of een schilderij

Wat dan ook

Dit onnatuurlijke pad

Het strekt zich oneindig uit

Maar mijn wereld stort in

Laat het in de afgrond vallen

Midden in de zomer zal het niet bestaan

deze leegte

Het is gewoon een blanco lei

Wachten tot een schilder tussenbeide komt

Het is best ingewikkeld

Maar wat weet ik?